Ομιλία του Προέδρου του ΣΕΒ κ. Θ. Φέσσα στην ημερίδα με θέμα: “Το Μέλλον της Εργασίας μετά το Μνημόνιο”, 24/10/2017

Μόλις ακούσαμε τον κ. Guy Ryder Γενικό Διευθυντή του ILO, της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, που θα γιορτάσει το 2019 εκατό χρόνια αγώνων για εργασιακά δικαιώματα, για πλήρη απασχόληση, για ποιοτικές θέσεις εργασίας. Στο πλαίσιο της εκατονταετηρίδας του  το ILO διεξάγει διεθνή διαβούλευση σχετικά με το Μέλλον της Εργασίας στην οποία ο ΣΕΒ συμμετέχει ενεργά. Αυτή  άλλωστε ήταν  η αφορμή  για τη διοργάνωση της σημερινής ημερίδα μας.

Ο κ. Ryder είναι φίλος της Ελλάδας και έχει σταθεί στις διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις στα χρόνια της κρίσης. Στον ILO εκπροσωπεί τους εργαζόμενους. Η εμπειρία του στο εργατικό κίνημα, προσφέρει, μαζί με τα στελέχη του οργανισμού του, μία προσέγγιση κοινωνικά ευαίσθητη αλλά ισορροπημένη και ρεαλιστική.

Καλό είναι να ακούμε με προσοχή αυτά που μας λέει. Ο προσεκτικός παρατηρητής του μηνύματός του πιστεύω κατάλαβε ότι για τον κ. Ryder, ο ΣΕΒ, είναι ο φορέας που αντιμετωπίζει με τη δέουσα σοβαρότητα, χωρίς φόβο και στερεότυπα, το μέλλον της εργασίας στην Ελλάδα.

Ήδη από τις 18 Οκτωβρίου κυκλοφορήσαμε ένα 20σέλιδο κείμενο πάνω στο θέμα του Μέλλοντος της Εργασίας, αναλύοντάς το σε όλες του τις διαστάσεις. Χρησιμοποιήσαμε ακριβώς τα ερωτήματα που υπέδειξε το ILO για τη διαβούλευση, και το πλούσιο υλικό που έχει ήδη συλλέξει.

Δεν προτίθεμαι εδώ να επαναλάβω το κείμενο αυτό, παρά μόνο να διαλύσω μια παρεξήγηση που δημιουργήθηκε είτε από άγνοια είτε από πολιτική σκοπιμότητα: η έκθεση αυτή δεν παρουσιάζει τις θέσεις του ΣΕΒ. Αυτές θα συζητηθούν σήμερα εδώ. Η έκθεση αυτή παρουσιάζει κυρίαρχες και αναδυόμενες τάσεις στην οργάνωση της εργασίας διεθνώς, με στόχο να θέσει το πλαίσιο της συζήτησης και να αναδείξει κρίσιμα ερωτήματα. Ας μην κάνουμε για άλλη μια φορά, το γνώριμο λάθος να δαιμονοποιούμε απόψεις, προκαταβάλλοντας θέσεις.

Ο διάλογος για το μέλλον της εργασίας είτε θα είναι ανοιχτός και απροκατάληπτος είτε δεν θα γίνει καθόλου. Το δεύτερο σενάριο θα έχει ως αποτέλεσμα να κλαίμε – μετά από κάποια χρόνια- για άλλη μια φορά πάνω από το χυμένο γάλα.

Θέλω όμως να τονίσω ορισμένες πτυχές που θεωρώ κρίσιμες.

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι, απέναντι στις αλλαγές που βλέπουμε να έρχονται, πρέπει να αποβάλουμε την φοβική στάση που συχνά έχουμε. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να τις εκμεταλλευτούμε και να τις χρησιμοποιήσουμε σαν πρόσθετο εργαλείο για την επιστροφή στην ανάπτυξη.

Ο μεγαλύτερος φόβος που εκφράζεται συνήθως είναι ο φόβος για απώλεια των θέσεων εργασίας. Αν όμως αναλύσουμε ψύχραιμα τα πράγματα, θα δούμε ότι ιστορικά, οι βιομηχανικές και τεχνολογικές επαναστάσεις οδήγησαν στην ανάπτυξη των οικονομιών και της παραγωγικότητας, καθώς και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Αναμφίβολα, βραχυπρόθεσμα δημιουργούνται προβλήματα από την τάση αντικατάστασης του εργατικού δυναμικού χαμηλής ή μέσης εξειδίκευσης και την ανάγκη αναβάθμισης των δεξιοτήτων και ικανοτήτων του. Όμως, ο ρυθμός μετασχηματισμού της παραγωγής και της οικονομίας επέτρεψε μέχρι σήμερα στην εκπαίδευση και την κατάρτιση να καλύψουν την αναντιστοιχία εργασιακών αναγκών και προσόντων και να εξοπλίσουν τους εργαζομένους με τις νέες δεξιότητες που απαιτούνταν για την ενσωμάτωση τους στις νέες συνθήκες παραγωγής.

Δείτε εδώ το πλήρες κείμενο της ομιλίας.