Αλλαγή κατηγορίας στην ανάπτυξη

Άρθρο Δρος Γιώργου Ξηρογιάννη, Γενικού Διευθυντή ΣΕΒ, στον Ελεύθερο Τύπο Κυριακής – Ειδική Έκδοση

Ζούμε σε έναν κόσμο που αλλάζει ταχύτατα, με τις γεωπολιτικές εξελίξεις να προκαλούν συνεχείς ανατροπές στον αναπτυξιακό προγραμματισμό. Αναγκαία προϋπόθεση για τη διατήρηση της αναπτυξιακής δυναμικής της οικονομίας, είναι οι επιχειρήσεις και η Πολιτεία να προσαρμόζονται συνεχώς στα μεταβαλλόμενα δεδομένα.

Εν μέσω ενεργειακής κρίσης, κλιματικής αλλαγής και επίπονων φυσικών καταστροφών, η χώρα έχει κατοχυρώσει σημαντικά ορόσημα. Βελτιώνει σταδιακά την ελκυστικότητά της ως επενδυτικός προορισμός και οι περισσότεροι οικονομικές δείκτες της έχουν εμφανή βελτίωση. Η πολιτική σταθερότητα έχει σημαντικό μερίδιο στην επιτυχία αυτή, με τα επόμενα 2-3 χρόνια να προδιαγράφονται θετικά. Συγχρόνως, η ελληνική βιομηχανία έχει αποδείξει την ανθεκτικότητα και τον κομβικό της ρόλο στην ανάκαμψη αυτή. Στηρίζει συνεχώς τα δημόσια έσοδα και δημιουργεί καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Οι μέσες αμοιβές στη βιομηχανία είναι ήδη 32% υψηλότερες από τους υπολοίπους κλάδους.

Όμως, η σημερινή αναπτυξιακή ορμή δεν μεταφράζεται νομοτελειακά στην αναγκαία ανθεκτικότητα, συμπεριληπτικότητα και βιωσιμότητα της οικονομίας. Η πρόκληση δεν αφορά μόνο την πολιτεία που καλείται να προωθήσει τολμηρές μεταρρυθμίσεις αλλά και τις επιχειρήσεις, που καλούνται να σχεδιάσουν την μετάβασή τους στην νέα εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και της καθαρότερης ενέργειας.

Η ενίσχυση της βιομηχανίας, η αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος και η ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας είναι έννοιες ταυτόσημες.  Αποδεικνύεται στο πεδίο των εξαγωγών, οι οποίες πλησιάζουν τα €50 δις. Αν και αυτή η επίδοση μας τοποθετεί στη 15η θέση της ΕΕ, υπολειπόμαστε των επιδόσεων χωρών με κοντινή οικονομική δομή όπως η Πορτογαλία.

Το μέλλον των δυνατοτήτων μας περνάει μέσα από περισσότερες καινοτόμες επιχειρήσεις, τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου εργασιακού περιβάλλοντος, αλλά και τη διαθεσιμότητα περισσότερων εργαζομένων με σύγχρονες δεξιότητες. Την ανάγκη προσαρμογής της εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης στις ιδιαιτερότητες της 4^ης βιομηχανικής επανάστασης επιβεβαιώνουν πολλοί διεθνείς δείκτες δεξιοτήτων που κατατάσσουν τη χώρα σε εξαιρετικά χαμηλές θέσεις.

Η αλλαγή κατηγορίας στην ανάπτυξη της οικονομίας και η μεγέθυνση της ελληνικής μεταποίησης στο 15% του ΑΕΠ μέχρι το 2030, απαιτεί δέκα τολμηρούς στόχους πολιτικής. Ειδικότερα:

1. Διπλάσιες παραγωγικές επενδύσεις με εγχώριο αποτύπωμα
2. Διπλασιασμός των επενδύσεων σε τεχνολογίες αιχμής, ειδικά στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις
3. Δεκαπλάσιες συνεργασίες πανεπιστημίων με επιχειρήσεις ώστε να ενισχύσουμε την ικανότητα της οικονομίας να παράγει ακόμα περισσότερα διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα.
4. Διπλάσιες μεσαίες επιχειρήσεις που καινοτομούν και εξάγουν
5. Νέα κουλτούρα ενδο-επιχειρησιακής κατάρτισης, με διπλασιασμό των επιχειρήσεων που παρέχουν τέτοια προγράμματα
6. Πάταξη της γραφειοκρατίας πριν τη δημιουργία της, όπου κανένας νόμος δεν θα ψηφίζεται αν προσθέτει περισσότερα διοικητικά βάρη από όσα αφαιρεί.
7. 10% λιγότερες φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις στα μεσαία στελέχη
8. Ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας παράλληλα με επιτάχυνση των πράσινων επενδύσεων
9. Στροφή της κατάρτισης σε τεχνικά επαγγέλματα με αναγνωρισμένες ελλείψεις αλλά και διπλασιασμό των εισακτέων σε ανώτατες σχολές θετικών επιστημών, μηχανικής, τεχνολογίας.
10. Η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή δεν πρέπει να αφορά μόνο την ενεργειακή μετάβαση, αλλά και το σχεδιασμό ανθεκτικών υποδομών.

Η χώρα έχει αυξημένη οικονομική αυτοπεποίθηση, αλλά δεν έχουμε πολυτέλεια να εφησυχάσουμε. Αναπτύσσοντας, πολιτεία και επιχειρήσεις, νέες ικανότητες, μπορούμε να ανέβουμε κατηγορία στην ανάπτυξη ώστε το μέλλον των δυνατοτήτων μας να γίνει πραγματικότητα.