Γιατί η υπερφορολόγηση υπονομεύει τον παραγωγικό μετασχηματισμό – Άρθρο του Διευθυντή Τομέα ΜΜΕ, Θέσεων και Ενημέρωσης ΣΕΒ κ. Δημήτρη Βέργαδου, στην DEALNEWS, 5/7/2019
Όταν ο βασικός συντελεστής ανάπτυξης είναι το ανθρώπινο δυναμικό υψηλών δεξιοτήτων η επιβράβευσή του είναι κρίσιμη για την επίτευξη των επιχειρηματικών στόχων
Όπως εύστοχα το έθεσε στην πρόσφατη γενική συνέλευση του ΣΕΒ ο Ομότιμος Καθηγητής του ΕΜΠ Θεοδόσης Τάσιος, συνομιλώντας με τον Θεόδωρο Φέσσα για την ανάγκη να επενδύσουμε στην Ελλάδα των άξιων και των αξιών, δίπλα στους τρεις παραδοσιακούς συντελεστές παραγωγής, οφείλουμε να προσθέσουμε και έναν τέταρτο, την καινοτομία, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «μπροστά μας έχουμε μια επανάσταση και η καινοτομία είναι αυτή από την οποία θα φάει ψωμί και ο δικός μας ο λαός». Η επένδυση λοιπόν στην καινοτομία και η ανάγκη να φέρουμε πιο γρήγορα το αύριο σήμερα δεν είναι θεωρητική. Όσο δε θα εδραιώνεται η 4η βιομηχανική επανάσταση, που έχει ως μηχανή της την καινοτομία και το ανθρώπινο κεφάλαιο που την επινοεί, τόσο θα εντείνεται ο διεθνής φορολογικός ανταγωνισμός από γειτονικές και μη χώρες που προτείνουν ένα καλύτερο συνδυασμό λογικών ή/και χαμηλών φόρων και ανταποδοτικών παροχών για να την εξασφαλίσουν. Και κυρίως για να προσελκύσουν και να διατηρήσουν το ανθρώπινο δυναμικό υψηλών δεξιοτήτων και θέσεων ευθύνης, το ανθρώπινο ταλέντο δηλαδή που είναι το πλέον παραγωγικό και διεθνώς περιζήτητο. Γιατί τα στελέχη αυτά έχουν κρίσιμο ρόλο στη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και είναι αυτά που εξασφαλίζουν την ικανότητα της οικονομίας και κοινωνίας να αξιοποιήσει, τελικά προς όφελος όλων, τις ευκαιρίες που δίνει η 4η βιομηχανική επανάσταση.
Η πρόκληση του παραγωγικού και ψηφιακού μετασχηματισμού
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω αναρωτιέται κανείς τι κάνουμε εμείς στη χώρα μας για να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση του παραγωγικού και κατ΄ επέκταση ψηφιακού μετασχηματισμού. Τα ακριβώς αντίθετα. Όπως ενδεικτικά αναλύονται στην πρόσφατη έκθεση του ΣΕΒ για την υπερφορολόγηση, με τίτλο: «Στοίχημα επιβίωσης για τη χώρα η ανταγωνιστική φορολογία σε εργασία και παραγωγή!», σήμερα υπερφορολογούμε τα στελέχη υψηλών δεξιοτήτων, που μπορούν να στηρίξουν τους εργοδότες τους στην προσπάθεια αξιοποίησης των ευκαιριών που προσφέρει η ψηφιακή επανάσταση αλλά και τις υπηρεσίες εκείνες, πάνω στις οποίες θα βασιστούμε για την απαραίτητη ψηφιακή μετάβαση, διακινδυνεύοντας να παραμείνουμε στην κατηγορία των χωρών χαμηλών δεξιοτήτων, αμοιβών και χαμηλής ανταγωνιστικότητας. Ενδεικτικά, για έναν εργαζόμενο με καθαρές ετήσιες αποδοχές €20.000, το ελληνικό κράτος «αφαιρεί» από τους μισθωτούς, μέσω φόρων και εισφορών, κατά μέσο όρο το 44% από το ποσό που πληρώνει ο εργοδότης, ενώ για καθαρές αποδοχές €40.000 το χρόνο, «αφαιρείται» μέσω φόρων και εισφορών το 60% του ποσού που πληρώνει ο εργοδότης, αφαίρεση που συνιστά ευρωπαϊκό ρεκόρ! Επιπλέον, είναι η υψηλή και πολύ προοδευτική φορολόγηση (περιλαμβανόμενων και των εισφορών) της μισθωτής εργασίας του ιδιωτικού τομέα, που συνδέεται άμεσα με το έλλειμμα απασχόλησης στη χώρα, την έλλειψη πιο παραγωγικών, οργανωμένων επιχειρήσεων που κατάφεραν να μεγαλώσουν, τη σχετική αδυναμία της παραγωγικής βάσης της χώρας και τη μεγάλη έκταση της παραοικονομίας.
Από την άλλη και ενώ η Ελλάδα παραμένει ουραγός στον ψηφιακό μετασχηματισμό (κατατάσσεται στη προτελευταία θέση του δείκτη DESI που καταγράφει την ψηφιακή ετοιμότητα μιας χώρας), φορολογεί τις κινητές υπηρεσίες επικοινωνιών με τον υψηλότερο συνδυασμό ΦΠΑ και ΕΦΚ (περίπου 40% αντί μέσου όρου για την Ευρώπη περίπου 20%), ενώ φορολογεί με υψηλούς συντελεστές και τις υπηρεσίες σταθερών επικοινωνιών.
Να μειωθούν άμεσα οι πλέον αντιπαραγωγικές υπερβολές του φορολογικού συστήματος
Για τον ΣΕΒ οι προτεραιότητες είναι σαφείς: πρέπει να μειωθούν άμεσα οι πλέον αντιπαραγωγικές υπερβολές του φορολογικού συστήματος και το ύψος των φορολογικών και ασφαλιστικών επιβαρύνσεων να συγκλίνει σταδιακά προς την ανταποδοτικότητα των υπηρεσιών που προφέρει το κράτος. Αν δεν αλλάξουμε το παραγωγικό μοντέλο της χώρας και αν δε δημιουργήσουμε μια ανταγωνιστική οικονομία, η φορολογητέα ύλη θα συνεχίσει να παραμένει αδύναμη και σταδιακά να διαβρώνεται. Αυτό θα έχει πολύ αρνητικές συνέπειες και για το ασφαλιστικό σύστημα διότι καθώς η χώρα μας γερνάει ταχύτατα, θα αυξάνει η εξάρτηση των δημοσίων εσόδων από μια όλο και στενότερη βάση των καλοπληρωτών φορολογούμενων.
