Υπερφορολόγηση εκεί που έχουμε ανάγκη για ανάπτυξη – Άρθρο Αντιπροέδρου ΣΕΒ κ. Κωνσταντίνου Μπίτσιου στα ΝΕΑ, 6/7/2019
Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που έχει υψηλούς φόρους. Αρκετές ανεπτυγμένες χώρες, κυρίως ευρωπαϊκές, έχουν υψηλούς φόρους που χρηματοδοτούν, όμως, ένα υψηλό επίπεδο θεσμών και κοινωνικών παροχών. Το δικό μας πρόβλημα είναι ότι το Κράτος τιμολογεί τις υπηρεσίες του, μέσω των φόρων, στα επίπεδα των ανεπτυγμένων χωρών της Ευρώπης αλλά χωρίς να παρέχει τις αντίστοιχες υπηρεσίες. Πέρα των άλλων, αυτό αποτελεί πρόσκομμα και για την προσέλκυση επενδύσεων και την αύξηση της απασχόλησης, στο βαθμό που η ανώτατη επιβάρυνση με φόρους και εισφορές στα διανεμόμενα κέρδη και την εργασία κινούνται σταθερά σε υψηλά, για ευρωπαϊκή χώρα, επίπεδα. Ενδεικτικά, για έναν εργαζόμενο με καθαρές ετήσιες αποδοχές €20.000, το Κράτος «αφαιρεί» από τους μισθωτούς, μέσω φόρων και εισφορών, κατά μέσο όρο το 44% από το ποσό που πληρώνει ο εργοδότης. Για καθαρές αποδοχές €40.000 το χρόνο, «αφαιρείται» μέσω φόρων και εισφορών το 60% του ποσού που πληρώνει ο εργοδότης, αφαίρεση που συνιστά ευρωπαϊκό ρεκόρ!
Η Ελλάδα υπερφορολογεί υπηρεσίες, που είναι κρίσιμες για την ανάπτυξη και την απασχόληση
Όμως η χώρα υπερφορολογεί και συγκεκριμένες υπηρεσίες, οι οποίες είναι κρίσιμες για την ανάπτυξη και την απασχόληση, είτε διότι η χώρα βασίζεται σε αυτές για συγκεκριμένους γεωγραφικούς και ιστορικούς λόγους (τουρισμός), είτε διότι βασίζεται σε αυτές λόγω γεωμορφολογίας (εσωτερικές θαλάσσιες και αεροπορικές συγκοινωνίες) είτε διότι αυτές σχετίζονται καταλυτικά με την αδυναμία του παραγωγικού ιστού της χώρας (ενέργεια και επικοινωνίες).
Ας δούμε μερικά παραδείγματα. Στα καταλύματα και επιλεγμένες υπηρεσίες εστίασης η Ελλάδα, επιβάλει 13% ΦΠΑ. Στις υπηρεσίες επιβατικών μεταφορών, σε εγχώριες αεροπορικές και θαλάσσιες γραμμές επιβάλει 24% (έως και 2,5 φορές υψηλότερο σε σχέση με άλλες συγκρίσιμες χώρες της Νότιας Ευρώπης).
Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που επιβάλει σχετικά υψηλό ΦΠΑ στις προαναφερόμενες υπηρεσίες. Αποτελεί, όμως, τη μόνη χώρα που το πράττει όταν η απασχόληση σε καταλύματα και εστίαση αποτελεί σχετικά μεγάλο μέρος του συνόλου της απασχόλησης, περίπου 10% έναντι 5% στην Ε.Ε. κατά μέσο όρο. Αυτό οφείλεται κυρίως, στην υστέρηση απασχόλησης σε άλλους κλάδους που συνεισφέρουν σε μεγαλύτερο βαθμό στην απασχόληση στην Ευρώπη. Είναι επίσης η μόνη χώρα που το πράττει έχοντας ένα τόσο υψηλό ποσοστό επιβατών αεροπορικών γραμμών εσωτερικού προς τον πληθυσμό. Μόνο δυο χώρες, η Σουηδία και η Αγγλία έχουν μεγαλύτερο αριθμό επιβατών προς τον πληθυσμό. Το ίδιο συμβαίνει και με το ποσοστό επιβατών ακτοπλοϊκών γραμμών εσωτερικού προς τον πληθυσμό που είναι και αυτός υψηλός.
Η υπερφορολόγηση, πλήττει και την επιδίωξη της χώρας μας να προωθήσει τον ψηφιακό μετασχηματισμό. Η Ελλάδα υστερεί στον ψηφιακό μετασχηματισμό καθώς κατατάσσεται στη προτελευταία θέση του δείκτη DESI που καταγράφει την ψηφιακή ετοιμότητα μιας χώρας. Αυτό έχει ως συνέπεια η ήδη, αδύναμη παραγωγική βάση να κινδυνεύει με τη θέση του ουραγού στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, στην οποία οι εξελίξεις αύξησης της παραγωγικότητας και της συνεργασίας μεταποίησης και υπηρεσιών υψηλής εξειδίκευσης θα είναι εκθετικές.
Παρά αυτόν τον υπαρκτό και σημαντικό κίνδυνο, η χώρα μας υπερφορολογεί τα στελέχη που έχουν τις δεξιότητες να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες που θα προσφέρει η 4η βιομηχανική επανάσταση και επιπλέον επιβάλλει το υψηλότερο άθροισμα σε ΦΠΑ και ειδικό φόρο κατανάλωσης (περίπου 40% αντί μέσου όρου για την Ευρώπη περίπου 20%) στις υπηρεσίες κινητών επικοινωνιών, ενώ επιβάλλονται και σημαντικοί φόροι και στις σταθερές επικοινωνίες.
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί η έλλειψη ανταγωνιστικότητας που έχει προκαλέσει στον παραγωγικό ιστό της χώρας, η αναχρονιστική κατάταξη πολλών βιομηχανικών καταναλωτών ηλεκτρικού ρεύματος σε καταναλωτές «μεσαίας τάσης», όπου επιβάλλεται ο ιδιαίτερα υψηλός ΕΦΚ 5€/ΜWh. Επιπλέον η καθυστέρηση σύγκλισης με ευρωπαϊκές πρακτικές στην αγορά ενέργειας (ενδεικτικά και μεταξύ άλλων, αργή απελευθέρωση, καθυστέρηση στην εφαρμογή του target model, μη επαρκής διασύνδεση με άλλες χώρες) διατηρεί ένα κόστος ενέργειας κατά 30% υψηλότερο άλλων ανταγωνιστών στην ΕΕ.
Η ανταγωνιστική φορολογία σε εργασία και παραγωγή υπό το πρίσμα των προαναφερόμενων, αποτελεί στοίχημα επιβίωσης για τη χώρα μας. Προϋποθέτει, εκλογίκευση των φόρων σε υπηρεσίες εγχώριων επιβατικών μεταφορών, επικοινωνιών, κινητών και σταθερών, ενέργεια για βιομηχανική χρήση, υπηρεσίες καταλυμάτων και εστίασης και τέλος, φυσικά, στη μισθωτή εργασία.
