Αφετηρία για μεταρρυθμίσεις και συμπράξεις που θα αλλάξουν το παραγωγικό μας πρότυπο – άρθρο του κ. Αλέξανδρου Χατζόπουλου, Γενικού Διευθυντή ΣΕΒ, Ελεύθερος Τύποςτης Κυριακής, 22/12/2019

Έχοντας μπει σε έναν νέο κύκλο διαρθρωτικών παρεμβάσεων που διευκολύνουν την επιχειρηματική λειτουργία και μειώνουν τη φορολογική επιβάρυνση, οι προσδοκίες των επιχειρήσεων αυξάνονται. Την ίδια στιγμή, βελτιώνεται και η εμπιστοσύνη των εταίρων μας.  Οι αναλύσεις που κάνουμε στον ΣΕΒ δείχνουν ότι η πρόβλεψη για ανάπτυξη 2,8% του ΑΕΠ το 2020 μπορεί να επιτευχθεί και ίσως και ξεπεραστεί, εφόσον συνεχιστεί η μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Όμως, πέρα από τις εκκρεμότητες, που μας άφησε το παρελθόν, για να γίνουν αυτές οι προσδοκίες πραγματικότητα πρέπει παράλληλα ν’ ασχοληθούμε με τα ζητήματα, που αφορούν το μέλλον. Εν προκειμένω,  με τον παραγωγικό και ψηφιακό μετασχηματισμό της οικονομίας μας με πρώτο βήμα την αλλαγή νοοτροπίας.

Στο κατώφλι της Βιομηχανίας 4.0., οι  ψηφιακές τεχνολογίες αναδιατάσσουν ταχύτατα τον κόσμο της παραγωγής και της εργασίας, αλλά και το διεθνή ανταγωνισμό. Δημιουργούνται ευκαιρίες, αλλά ελλοχεύουν και κίνδυνοι.  Στον ΣΕΒ, έχουμε την πεποίθηση ότι η 4η βιομηχανική επανάσταση μπορεί να γίνει ο  καταλύτης για την ενίσχυση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, όπως και για τη δημιουργία ποιοτικών, καλά αμειβόμενων και υψηλής εξειδίκευσης θέσεων εργασίας.

Γι΄ αυτό και αναλάβαμε μια πρωτοβουλία διαρκείας  για τον ψηφιακό μετασχηματισμό και με σημείο κορύφωσης το πρόσφατο βιομηχανικό μας συνέδριο διατυπώσαμε τη δική μας πρόταση για μια συγκροτημένη πορεία προς τη Βιομηχανία 4.0. Για εμάς ο ψηφιακός μετασχηματισμός της οικονομίας αποτελεί αναπτυξιακή πυξίδα, αλλά για να φτάσουμε εκεί χρειαζόμαστε  ευρείες συμπράξεις των επιχειρήσεων με την πολιτεία και την ακαδημαϊκή και ερευνητική κοινότητα.

Οι συμπράξεις βρίσκονται στον πυρήνα της πρότασης του ΣΕΒ, που στηρίζεται σε τρείς κεντρικούς πυλώνες. Πρώτος πυλώνας είναι η ενίσχυση των επενδύσεων σε τεχνολογικό εξοπλισμό. Δεύτερος, η ενίσχυση των ψηφιακών, και οριζόντιων, δεξιοτήτων μέσα από ευρεία συνεργασία εκπαιδευτικής και ερευνητικής κοινότητας, πολιτείας και επιχειρήσεων. Τρίτος, ο περιφερειακός αναπτυξιακός σχεδιασμός με τρόπο που να καταφέρνει να στηρίξει τις επιχειρήσεις, την απασχόληση, και την περιφερειακή ανάπτυξη. Μόνο έτσι θα μπορέσουν οι πόροι των διαρθρωτικών ταμείων να έχουν σημαντικά αποτελέσματα. Η συζήτηση και η διαπραγμάτευση για το νέο ΕΣΠΑ 2021-2027 οφείλουν να αντανακλούν αυτή την πραγματικότητα.

Η ευρωπαϊκή εμπειρία μας δείχνει σήμερα το δρόμο. Ήδη 19 χώρες της ΕΕ-28 υλοποιούν ολοκληρωμένες αναπτυξιακές στρατηγικές μετάβασης στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή. Κεντρικό όχημα αυτών των στρατηγικών μπορεί να είναι ευέλικτες Πλατφόρμες Συνεργασίας, που χωρίς περιττές γραφειοκρατίες, αναλαμβάνουν το σχεδιασμό και το συντονισμό υλοποίησης των πολιτικών, προκειμένου να ανταποκριθούν στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις.  Αυτή μπορεί να είναι η διαδρομή της Ελλάδας προς τη Βιομηχανία 4.0. και αυτή η διαδρομή ευελπιστούμε ότι θα ξεκινήσει  το 2020.