Εργασιακό περιβάλλον και εταιρική ευπραγία – Άρθρο του κ. Χρήστου Α. Ιωάννου, Διευθυντή του Τομέα Απασχόλησης & Αγοράς Εργασίας του ΣΕΒ στην εφημερίδα Φιλελεύθερος, 19/4/2019
Η μεγάλη πρόκληση για την ευημερία της ελληνικής κοινωνίας είναι και να διευρύνει και να βελτιώσει το εργασιακό περιβάλλον της. Να το διευρύνει , σημαίνει μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού εργάσιμης ηλικίας να συμμετέχει στην απασχόληση. Αντί να μένει οικονομικά ανενεργό ή άνεργο. Ή να μεταναστεύει εντός και εκτός Ευρώπης. Να το βελτιώνει σημαίνει να ενισχύει τις σχέσεις εμπιστοσύνης των εργαζομένων της, όντας στην πρώτη γραμμή των καινοτομιών, των δεξιοτήτων του ανθρωπίνου δυναμικού τους και των συγχρόνων επιλογών διοίκησης ανθρωπίνου δυναμικού.
Πως μπορεί να γίνουν αυτά; Διευρύνοντας και πολλαπλασιάζοντας τις πολλές νησίδες επιχειρήσεων με εξαιρετικό εργασιακό περιβάλλον, και με καλό εργασιακό περιβάλλον. Επεκτείνοντας την παραγωγική βάση της κοινωνίας με περισσότερες και παραγωγικότερες επιχειρήσεις που βελτιώνονται μένοντας ανταγωνιστικές.
Η κάθε επιχείρηση είναι μια παραγωγική συμμαχία εργαζομένων και διοίκησης. Η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και η ευημερία της ελληνικής κοινωνίας συνδέεται με την επέκταση και υποστήριξη των επιχειρήσεων στους παραγωγικούς και εξαγωγικούς κλάδους, οι οποίοι συμβάλλουν στην δημιουργία αξίας, στην αύξηση των εξαγωγών στην δημιουργία καλυτέρων θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης και μέσης και υψηλής ειδίκευσης,
Ο απαραίτητος εκσυγχρονισμός των επιχειρήσεων για την βελτίωση και του εργασιακού περιβάλλοντος, προϋποθέτει κυρίως, τη δέσμευση της διοίκησης και αλλαγή νοοτροπίας σε όλα τα επίπεδα αλλά, λόγω της αλματώδους εξέλιξης των τεχνολογιών, δεν απαιτεί επενδύσεις ιδιαίτερα υψηλού κόστους όπως ενδεχομένως συνέβαινε στο παρελθόν.
Οι επιχειρήσεις που ήδη εφαρμόζουν συστήματα επιχειρησιακής διοίκησης, ανθρώπινου δυναμικού και χρησιμοποιούν τα κατάλληλα πληροφορικά συστήματα, ώστε να έχουν υψηλής ποιότητας διαδικασίες στην διαχείριση του ανθρωπίνου δυναμικού, έχουν πολύ καλύτερες επιδόσεις έναντι των υπολοίπων επιχειρήσεων και καλύτερο εργασιακό περιβάλλον.
Μπορούν να το έχουν αυτό το καλύτερο εργασιακό περιβάλλον διότι μπορούν να έχουν και επιτυγχάνουν, καλύτερες επιδόσεις στις εξαγωγές, την παραγωγή καινοτομίας προϊόντων/υπηρεσιών, αυξάνουν σε μεγαλύτερο βαθμό την απασχόληση και αντιλαμβάνονται ταχύτερα τις αλλαγές του εξωτερικού περιβάλλοντος στην σημερινή εποχή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης (Industry 4.0).
Και για να το διατηρούν αυτό πρέπει να παραμένουν ελκυστικές στην αγορά εργασίας και αν προσελκύουν το ταλέντο, να παρέχουν κίνητρα στους εργαζόμενους και να τους εμπλέκουν στον μέγιστο βαθμό στους στόχους της επιχειρησιακής παραγωγικής συμμαχίας, να χρησιμοποιούν κίνητρα για αυτό, συμπεριλαμβανομένου του συστήματος αμοιβών, ώστε να υπάρχει συμμετοχή στα κέρδη της κάθε επιχειρησιακής παραγωγικής συμμαχίας, και διάχυσή τους στην οικονομία.
Οι μισθολογικές παροχές, οι μη μισθολογικές παροχές, η παιδεία και οι δεξιότητες, και η σύγχρονη οργάνωση της εργασίας συνθέτουν τέσσερεις κρίσιμες όψεις του εξαιρετικού εργασιακού περιβάλλοντος που λειτουργεί ως μέρος της εταιρικής ευπραγίας. Η ευελιξία και η καινοτομία είναι προϋποθέσεις διάρκειας και αναπαραγωγής του εξαιρετικού και του καλού εργασιακού περιβάλλοντος. Υπάρχουν πλείστα παραδείγματα ελληνικών επιχειρήσεων μεγάλων, μεσαίων μικρών, που βραβεύονται για αυτό, στην Ελλάδα και διεθνώς, αλλά και επιβραβεύονται για αυτό καθημερινά παραμένοντας ανταγωνιστικές και βελτιώνοντας την θέση τους στις αγορές.
Eίναι κυρίως σε επιχειρήσεις που ανήκουν στην κατηγορία των διεθνώς εμπορευσίμων προϊόντων (και κυρίως στην μεταποίηση) όπου οι μισθολογικές παροχές είναι συστηματικά υψηλότερες έναντι της κατηγορίας των διεθνώς μη εμπορευσίμων. Αναλόγως ισχύει και ως προς τις μη μισθολογικές παροχές. Οι ίδιες επιχειρήσεις «υποχρεώνονται» να αντιμετωπίζουν την παιδεία και την εκπαίδευση και τις δεξιότητες των εργαζομένων τους ως επένδυση, και να υιοθετούν και σύγχρονες μορφές εργασίας όπως πχ η τηλεργασία.
Ένα ρυθμιστικό πλαίσιο που να μην παρεμποδίζει την ευελιξία και την καινοτομία στην οργάνωση της εργασίας, και να μην τιμωρεί υπερφορολογώντας την παραγωγική εργασία είναι δύο από τις απαιτούμενες προϋποθέσεις ώστε να διευθυνθεί και το εργασιακό περιβάλλον στην Ελλάδα και να τεθεί σε διαδικασία διαρκών βελτιώσεων ώστε η Ελλάδα να γίνει ένα από τα καλύτερα μέρη στον κόσμο για να ζήσει κανείς, να εργαστεί και να κάνει επιχειρήσεις.
