Εθνική στρατηγική ισχυρής, και βιώσιμης ανάπτυξης

Άρθρο κ. Μιχάλη Μητσόπουλου, Διευθυντή Τομέα Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος και Ρυθμιστικών Πολιτικών του ΣΕΒ, στην Εφημερίδα των Συντακτών

Οι πρόσφατες επιτυχίες αναβάθμισης της πιστοληπτικής αξιολόγησης της χώρας στην επενδυτική βαθμίδα αντανακλούν την πορεία σταθεροποίησης της μακροοικονομικής κατάστασης, καθώς και ένα ευρύ φάσμα μεταρρυθμίσεων που δρομολογήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια.

Το σημείο εκκίνησης της χώρας σε θέματα διεθνούς ανταγωνιστικότητας βέβαια ήταν ιδιαίτερα χαμηλό, γεγονός που σημαίνει ότι παρά την σημαντική πρόοδο που έχει επιτευχθεί, είναι κρίσιμο η μεταρρυθμιστική προσπάθεια να συνεχίσει αμείωτη. Μάλιστα, την ώρα που η χώρα έχει πάρει πορεία σύγκλισης προς τις ανεπτυγμένες χώρες που την πλαισιώνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ΟΟΣΑ, οι δομικές και ραγδαίες εξελίξεις που συμβαίνουν γύρω μας προσθέτουν νέες προκλήσεις, αλλά και νέες ευκαιρίες.

Ειδικά η μετάβαση προς ένα πιο καθαρό ενεργειακό μίγμα υπόσχεται όχι μόνο να συνεισφέρει στην επίτευξη κρίσιμων περιβαλλοντικών στόχων, αλλά τελικά σε πιο φτηνή ενέργεια με παράλληλη απεξάρτηση από εισαγόμενες πρώτες ύλες. Όμως, η μετάφραση της πορείας αυτής και σε πλεονέκτημα μη μισθολογικής ανταγωνιστικότητας δεν είναι δεδομένη. Θα αποτελέσει πραγματικότητα μόνο για εκείνες τις χώρες που πρώτες θα χαράξουν την πορεία προς το στόχο αυτό, αλλά και θα καταφέρουν να υλοποιήσουν με τρόπο λειτουργικό και προς όφελος επιχειρήσεων και της κοινωνίας τις πολλές επιμέρους λεπτομέρειες ενός πρωτόγνωρου ακόμα εγχειρήματος.

Η εξασφάλιση της μη μισθολογικής ανταγωνιστικότητας που θα εξασφαλίσει η φτηνή και απεξαρτημένη από ορυκτά καύσιμα ενέργεια, όσο καθοριστική και αν θα είναι για τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας μας, και κάθε ανταγωνίστριας, τις επόμενες δεκαετίες δεν αρκεί για να διασφαλίσει ότι η επακόλουθη ανάπτυξη θα είναι και συμπεριληπτική. Για το λόγο αυτό είναι κρίσιμο το πλαίσιο πολιτικής να μην δημιουργήσει αντικίνητρα στην απασχόληση του ανθρώπινου δυναμικού, κυρίως σε ποιοτικές θέσεις εργασίας, ειδικά ενόψει και της προοπτικής υποκατάστασης θέσεων εργασίας από νέες τεχνολογίες.

Σε αυτό το πλαίσιο, μια πετυχημένη εθνική στρατηγική ισχυρής, βιώσιμης και συμπεριληπτικής ανάπτυξης θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να θέτει ορισμένους στόχους, για τους οποίους σταθερά οι Ομάδες Εργασίας και οι Επιτροπές του ΣΕΒ επεξεργάζονται τεκμηριωμένες θέσεις που υποβάλλονται προς την πολιτεία.

Ενδεικτικοί και κρίσιμοι στόχοι είναι:

• Το φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα θα πρέπει να είναι συμβατό με την ενίσχυση του εισοδήματος της μέσης οικογένειας σε επίπεδα που θα προσεγγίσουν τον μέσο όρο της Ε.Ε. και αυτό να γίνει με τρόπο που να συμβάλλει στη βελτίωση των δεικτών γονιμότητας της χώρας.
• Οι σε εξέλιξη σχεδιασμοί στη χωροταξία πρέπει να ολοκληρωθούν με ταχύτητα και τεχνικά άρτιο τρόπο, ώστε να ενισχυθεί η ασφάλεια δικαίου και η σαφήνεια στη χωροθέτηση της επιχειρηματικής πρωτοβουλίας σε περιοχές επενδυτικού ενδιαφέροντος, αλλά και ταυτόχρονα να ενθαρρυνθεί η περιφερειακή ανάπτυξη. Το, υπό πλήρη ανάπτυξη, πλαίσιο απλοποιημένης αδειοδότησης θα αξιοποιήσει τη σύγχρονη χωροθέτηση αλλά πρέπει να συνοδευτεί με την ταχεία αναβάθμιση του πλαισίου εποπτείας της αγοράς στα θέματα ουσίας που απασχολούν τις επιχειρήσεις, όπως είναι η ασφάλεια για τον καταναλωτή και νομιμότητα των διακινούμενων στην επικράτεια προϊόντων.
• Ολοκλήρωση των σχεδιασμών εξυγίανσης και υλοποίησης εξωτερικών υποδομών ευθύνης του κράτους σε οργανωμένους υποδοχείς αλλά και άτυπες συγκεντρώσεις ή σε περιοχές νέας ανάπτυξης επιχειρηματικής δραστηριότητας, με υλοποίηση των ήδη δρομολογημένων σχεδιασμών προς όφελος της ανταγωνιστικότητας και προστασίας περιβάλλοντος.
• Επιτάχυνση μιας πορείας με θεσμική προβλεψιμότητα προς τη μετάβαση στο χώρο της ενέργειας, με προσήλωση στις κατευθύνσεις που δίνει το ενωσιακό δίκαιο για αδειοδότηση, χωροθέτηση και προστασία του περιβάλλοντος και με την υιοθέτηση των βέλτιστων διεθνών ρυθμιστικών πρακτικών. Αυτό αφορά και τον σχεδιασμό, την ανάπτυξη και λειτουργία του δικτύου.
• Συνέχιση της πορείας βελτίωσης του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Επιβάλλεται, καταρχήν η δομική μείωση της γραφειοκρατίας, με τον γενικό κανόνα ότι κανένας νόμος για τη βιομηχανία/επιχειρηματικότητα δεν πρέπει να ψηφίζεται αν προσθέτει περισσότερη γραφειοκρατία από ό,τι αφαιρεί. Επίσης, είναι απολύτως αναγκαία η απομάκρυνση διατάξεων που υπονομεύουν χωρίς εμφανές όφελος την μη μισθολογική ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, και με έμφαση στην ουσιαστική βελτίωση της λειτουργίας της δικαιοσύνης.

Φυσικά, η στρατηγική σύγκλισης της χώρας μας προς τις κοινωνίες με ευημερία, συνοχή, ποιότητα θέσεων εργασίας και προστασίας του περιβάλλοντος απαιτεί και πολλές άλλες δράσεις και πρωτοβουλίες. Τα προαναφερόμενα όμως είναι κρίσιμοι παράγοντες επιτυχίας και η υλοποίηση τους θα σηματοδοτήσει την κατοχύρωση των σημαντικών επιτευγμάτων των τελευταίων ετών.