H χαμένη τιμή της φορολογικής μεταρρύθμισης

Παναγιώτης Καζαντζής
Οικονομικός Διευθυντής ΤΕΡΝΑ Α.Ε, Αναπληρωτής Οικονομικός Δ/ΝΤΗΣ Όμιλος ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ

Σε κάθε ευνοούμενη και συναλλαγματικά κατοχυρωμένη κοινωνία, η Δημοσιονομική και αναπτυξιακή πολιτική κάθε χώρας πρέπει να στοχεύει σε α) Βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας, β) Αύξηση του Εγχώριου Προϊόντος, γ) Προώθηση της απασχόλησης, δ) Ενίσχυση των φορολογικών εσόδων, ε) Προοδευτική κατανομή των φορολογικών βαρών στις κοινωνικές ομάδες βάση της εισοδηματικής τους κατάστασης.

Στη χώρα μας αντίθετα, τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες μιας αγωνιώδους προσπάθειας της Δημόσιας Διακίνησης για περιστολή του Προϋπολογιστικού ελλείμματος και αύξηση των ετησίων εσόδων, μέσω της αυξανόμενης επιβολής φόρων και ποινών- προστίμων με χαρακτήρα οικονομικής και κοινωνικής εξόντωσης αντί για δημοσιονομική εξυγίανση κλάδων και επιχειρήσεων και ενίσχυση της εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς.

Αντί για εμπέδωση επιχειρηματικής και φορολογικής ηθικής, παρατηρείται συρρίκνωση της φορολογικής βάσης, αύξηση της φοροδιαφυγής, διόγκωση της παράνομης οικονομίας και συρρίκνωση της Οικονομικής βάσης των επιχειρήσεων.

Τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση επιχειρεί μία νέα ‘’φορολογική και αναπτυξιακή μεταρρύθμιση” μέσω της σύστασης ειδικών επιτροπών εξορθολογισμού του φορολογικού μας συστήματος και του ισχύοντος αναπτυξιακού νόμου, πλαίσια τα οποία πρέπει να λειτουργούν παράλληλα και συμπληρωματικά.

Οι μεταρρυθμίσεις όμως αυτές πρέπει να ιδωθούν μέσα από μία τελείως διαφορετική οπτική:

H αναβάθμιση της Ελλάδας σε ισότιμο εταίρο της ευρύτερης ευρωπαϊκής συμμαχίας, το άνοιγμα των εθνικών συνόρων για τη διακίνηση εμπορευμάτων και ανθρώπων, η μετεξέλιξη της Ε.Ε σε σοβαρό και ισότιμο εταίρο στην διαμόρφωση των διεθνών οικονομικών εξελίξεων, οι τεχνολογικές εξελίξεις, η παγκόσμια πλέον διακίνηση κεφαλαίων και επενδυτικών πόρων και η εισαγωγή και χρησιμοποίηση κοινού νομίσματος εντός της ΕΕ, επιβάλλουν νέα θεώρηση των πραγμάτων.

Η διοίκηση πρέπει νομοτελειακά να στρέψει τις μεταρρυθμιστικές βλέψεις της στην ενίσχυση της αναπτυξιακής πολιτικής, μέσω θέσπισης κανόνων και όρων πραγματικής ενίσχυσης του επιχειρηματικού γίγνεσθαι, στα πλαίσια τις διευρυμένης καταναλωτικής αγοράς.

Οι νέες μορφές χρηματοδότησης και εξεύρεσης κεφαλαίων που ισχύουν διεθνώς, ως και οι συνθήκες που διαμορφώνονται παγκόσμια στον τρόπο υλοποίησης επενδύσεων και έργων υποδομής, αποτελώντας τις σύγχρονες εκφάνσεις του επιχειρηματικού γίγνεσθαι, θα πρέπει να εγκαθιδρυθούν και στη χώρα μας, μέσω υιοθέτησης σύγχρονων και καινοτόμων όρων λειτουργίας της αγοράς.

Το κράτος θα πρέπει να αποβάλλει τον αρτηριοσκληρωτικό και απολιθωμένο τρόπο διοίκησης, καθώς και τους λεονταρισμούς περί γενικευμένης κάθαρσης και να γυρίσει σελίδα ‘’μεταρρυθμίζοντας’ εν τοις πράγματι την οικονομία και μεταλλάσσοντας τη χώρα σε ένα σύγχρονο και εύρωστο ευρωπαϊκό κράτος (π.χ. η διεθνώς διαμορφούμενη μεθοδολογία κατασκευής έργων υποδομής μέσω P.P.I. (Public Private Initiative), δηλαδή μέσω αυτοχρηματοδoτούμενων κεφαλαιακών δομών, πρέπει να ενταχθεί και στη χώρα μας, με τη θέσπιση αναπτυξιακών και φορολογικών κινήτρων υποβοήθησης της υλοποίησης τέτοιων επενδύσεων.

Από την άλλη η εξαγγελλόμενη μείωση των φορολογικών συντελεστών εάν δεν ενισχυθεί με συμπληρωματικά κίνητρα ένταξης της παραοικονομίας στο παραγωγικό κύκλωμα και περαιτέρω ενίσχυσης της επέκτασης των επιχειρήσεων στον διεθνή στίβο, πολύ φοβούμαστε ότι θα αποτελέσει άλλη μια ανεπιτυχή προσπάθεια ‘’ πολιτικής’’ παρέμβασης στην οικονομία.

Ας μην χαθεί άλλη μία ευκαιρία –ίσως ή τελευταία – για μετεξέλιξη της χώρας σε μια ατμομηχανή ανάπτυξης και προόδου. Ας ξεπερασθεί επιτέλους το “πολιτικό κόστος” για μία εκ βάθρων ριζοσπαστική προσπάθεια ανέλιξης της χώρας.

Για το πλήρες άρθρο πιέστε εδώ.