Μεταρρυθμίσεις και συμπράξεις που θα αλλάξουν το παραγωγικό μας πρότυπο – άρθρο του κ. Κωνσταντίνου Μπίτσιου, Αντιπροέδρου ΣΕΒ στο Βήμα της Κυριακής, 29/12/2019
Η χώρα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, κατά την οποία θα κριθεί η δυνατότητά της να ανταπεξέλθει στις εσωτερικές αλλά και στις παγκόσμιες προκλήσεις. Τα μέτρα της κυβέρνησης, περιλαμβανομένων των φοροελαφρύνσεων, είναι ένα πρώτο θετικό βήμα για την επίλυση διαχρονικών στρεβλώσεων του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.
Ο αναπτυξιακός νόμος που ψηφίστηκε τον περασμένο Αύγουστο, περιέχει, μεταρρυθμίσεις διαρθρωτικού χαρακτήρα που διευκολύνουν την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις στη χώρα μας.
Ο νέος φορολογικός νόμος δίνει ανάσα στις επιχειρήσεις και ενισχύει τις δυνατότητες τους για επενδύσεις. Αλλά δεν αρκεί. Απαιτείται και η μείωση του φορολογικού βάρους στη μισθωτή εργασία, σε όλα τα κλιμάκια. Εάν θέλουμε να κρατήσουμε το άξιο ανθρώπινο δυναμικό στη χώρα μας, οφείλουμε να αποκαταστήσουμε τις αδικίες της υπερφορολόγησης των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, με τις υπερβολικές, μη ανταποδοτικές, ασφαλιστικές εισφορές και την υψηλή και υπερπροοδευτική φορολογία.
Οι μελέτες του ΣΕΒ δείχνουν ότι η πρόβλεψη της κυβέρνησης για ανάπτυξη 2,8% του ΑΕΠ μπορεί να επιτευχθεί, εφόσον συνεχισθούν και ολοκληρωθούν με ταχύ ρυθμό, οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις. Μόνον έτσι, θα δημιουργηθεί το απαιτούμενο φιλικό προς την επιχειρηματικότητα περιβάλλον, που θα αυξήσει τις επενδύσεις και θα φέρει καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
Ο ρυθμός ανάπτυξης, θα εξαρτηθεί, όμως, και από τη διεθνής συγκυρία και ειδικότερα από τις γεωπολιτικές αβεβαιότητες και τις εμπορικές διαμάχες, σε συνδυασμό με υφεσιακές τάσεις στην ευρωπαϊκή οικονομία, παρά τις όποιες πρώιμες ενδείξεις αντιστροφής του κλίματος από την επόμενη χρονιά.
Ο ΣΕΒ διοργάνωσε πρόσφατα το συνέδριο «Βιομηχανία 4.0: Η ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί». Το επιλέξαμε γιατί οι εξελίξεις στις τεχνολογίες της ψηφιακής εποχής αναδιατάσσουν, ταχύτατα, το παραγωγικό πρότυπο και τα μέτωπα ανταγωνισμού διεθνώς.
Ο παραγωγικός ιστός πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της ψηφιακής τεχνολογίας που φέρνει ανατροπές στην οργάνωση και τη διαχείριση σε όλη την αλυσίδα παραγωγής, από το σχεδιασμό έως την κατασκευή, από το πως πουλάμε ένα προϊόν έως με ποιόν τρόπο το αγοράζουμε.
Συνδέει τον φυσικό με τον ψηφιακό αλλά και τον εικονικό κόσμο. Τους εργαζόμενους και τα μηχανήματα με την πληροφορία αλλά και μεταξύ τους.
Οι νέες τεχνολογίες αναλύουν ψηφιακά δεδομένα που προσφέρουν λύσεις σε κρίσιμα προβλήματα. Η προβλέψιμη συντήρηση μας προειδοποιεί για επερχόμενη ζημία σε ένα μηχάνημα. Οι διασυνδεόμενες αλυσίδες εφοδιασμού επιτρέπουν την αλληλοενημέρωση του εργοστασίου, με τις αποθήκες, τα φορτηγά και τα πλοία.
Είναι ένας νέος κόσμος με θεμελιώδεις αλλαγές που απαιτεί νέες τεχνολογίες, νέο εξοπλισμό, νέες ψηφιακές δεξιότητες. Προσφέρει ευκαιρίες για όσους τολμήσουν και αδιέξοδα σε όσους δεν ακολουθήσουν.
Συνεπώς, για την ελληνική βιομηχανία και επιχειρηματικότητα το στοίχημα είναι συγκεκριμένο. Να ανταποκριθούμε, άμεσα, στα νέα δεδομένα και να καλύψουμε τη διαφορά που μας χωρίζει από τους εταίρους μας. Έχουμε την πεποίθηση ότι η 4η βιομηχανική επανάσταση μπορεί να γίνει ο καταλύτης για την ενίσχυση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, όπως και για τη δημιουργία ποιοτικών, καλά αμειβόμενων και υψηλής εξειδίκευσης θέσεων εργασίας.
Οι διαπιστώσεις, όμως, δεν αρκούν. Ο ΣΕΒ μελέτησε εκτενώς, τα εθνικά προγράμματα ψηφιακής προσαρμογής άλλων κρατών, τις πρωτοβουλίες και τις πολιτικές που έχουν αναπτυχθεί. Στο συνέδριο, παρουσιάσαμε πρόταση που θέτει ρεαλιστικούς στόχους για κάθε έναν από τους πυλώνες, που θα στηρίξουν την αναπτυξιακή προοπτική.
Ο πρώτος πυλώνας, εστιάζει στην ενίσχυση των επενδύσεων σε τεχνολογικό εξοπλισμό, εκεί δηλαδή που εμφανίζουμε μεγάλη υστέρηση ως χώρα.
Ο δεύτερος πυλώνας, επικεντρώνεται στην ενίσχυση των ψηφιακών, και οριζόντιων, δεξιοτήτων μέσα από ευρεία συνεργασία εκπαιδευτικής και ερευνητικής κοινότητας, πολιτείας και επιχειρήσεων.
Ο τρίτος πυλώνας, αναφέρεται στον περιφερειακό αναπτυξιακό σχεδιασμό με στόχο, να μπορεί να στηρίξει τις επιχειρήσεις, την απασχόληση, και την περιφερειακή ανάπτυξη. Μόνο έτσι θα μπορέσουν οι πόροι των διαρθρωτικών ταμείων να έχουν τα απαιτούμενα θετικά αποτελέσματα. Η συζήτηση και η διαπραγμάτευση για το νέο ΕΣΠΑ 2021-2027 οφείλουν να αντανακλούν αυτή την πραγματικότητα.
Η ευρωπαϊκή εμπειρία μας δείχνει σήμερα το δρόμο, αφού ήδη 19 χώρες της ΕΕ-28 υλοποιούν ολοκληρωμένες αναπτυξιακές στρατηγικές μετάβασης στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή, με επίκεντρο τη σύμπραξη δυνάμεων του δημόσιου τομέα, της βιομηχανίας και της ερευνητικής κοινότητας. Κεντρικό όχημα αυτών των στρατηγικών μπορεί να είναι ευέλικτες Πλατφόρμες Συνεργασίας, που χωρίς περιττές γραφειοκρατίες, αναλαμβάνουν το σχεδιασμό και το συντονισμό υλοποίησης των πολιτικών, προκειμένου να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις. Αυτή μπορεί να είναι και η διαδρομή της Ελλάδας προς τη Βιομηχανία 4.0. και αυτή η διαδρομή ευελπιστούμε ότι θα ξεκινήσει 2020.
