Ποια ΕΕ θέλουμε;

Άρθρο Δρος  Γιώργου Ξηρογιάννη, Γενικού Διευθυντή ΣΕΒ, στην Καθημερινή της Κυριακής

Η ΕΕ αποτελεί υπόδειγμα κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης για δεκαετίες. Όμως, για να αντιμετωπιστεί το αυξανόμενο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και να συνεχιστεί αμείωτη η κοινωνική προοπτική απαιτείται, τώρα, επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής μηχανής.

Πρόσφατες πρωτοβουλίες για μια πράσινη βιομηχανία, τις κρίσιμες πρώτες ύλες, την τεχνητή νοημοσύνη, την ανταγωνιστικότητα, την ενιαία αγορά αποτελούν θετικά βήματα για την ανάκτηση της οικονομικής ισχύος της ΕΕ. Μια ισχύς που το 2008 ήταν 5,8% μεγαλύτερη των ΗΠΑ σε όρους αγοραστικής δύναμης, ενώ το 2022 είναι 4,7% μικρότερη.

H δυναμική της ΕΕ δεν επηρεάζεται μόνο από γεωπολιτικές προκλήσεις. Ενδογενή χαρακτηριστικά όπως η γραφειοκρατία, η υπερ-ρύθμιση της οικονομίας, η έλλειψη συνεκτικής βιομηχανικής πολιτικής, η φθίνουσα προστιθέμενη αξία ειδικά σε τεχνολογίες αιχμής και οι δυσλειτουργίες της ενιαίας αγοράς πρέπει να αντιμετωπιστούν ανεξαρτήτως γεωπολιτικών συνθηκών.

Πρόσφατες αναλύσεις της BusinessEurope επιβεβαιώνουν την ανάγκη μιας διαφορετικής κατεύθυνσης της ΕΕ για ανθεκτική και συμπεριληπτική ανάπτυξη, ανταγωνιστική βιομηχανία, τεχνολογική εξέλιξη και ισχυρή κοινωνική ευημερία. Δείχνουν επίσης  ότι η επανεκκίνηση εξαρτάται από το πώς θα εξελίξουμε πέντε πυλώνες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Πρώτον, η ενιαία αγορά πρέπει να λειτουργεί καλύτερα, χωρίς υπερ-ρυθμίσεις, με υποδομές που διασυνδέουν και με περιφέρειες που αναπτύσσονται ισόρροπα. Η άρση περισσότερων φραγμών στο ενδοκοινοτικό εμπόριο και οι σύγχρονες υποδομές κάθε περιφέρειας δημιουργούν νέες ευκαιρίες εξωστρέφειας στις ελληνικές ΜμΕ και νέες δουλειές στις τοπικές κοινωνίες λόγω ευκολότερης πρόσβασης.

Δεύτερον, χρειαζόμαστε ένα σοκ πάταξης της γραφειοκρατίας, η οποία σήμερα αντιστοιχεί στο 4% του ΑΕΠ της ΕΕ. Μεταρρυθμίσεις (σε ΕΕ και Ελλάδα) για τη μείωση 25% των υφιστάμενων διοικητικών βαρών, δραστική μείωση του χρόνου περιβαλλοντικής αδειοδότησης και εφαρμογή μορατόριουμ ώστε καμία νέα νομοθεσία δεν ψηφίζεται αν εισάγει περισσότερη γραφειοκρατία από ότι αφαιρεί, είναι ελάχιστες προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση του πραγματικού ελέφαντα στο νομοθετικό δωμάτιο της ΕΕ (και της Ελλάδας μαζί).

Τρίτον, ταχεία επαναβιομηχάνιση της ΕΕ, μέσα από ένα ταμείο επενδύσεων με πόρους στο 10% του προϋπολογισμού της. Η συρρίκνωση της βιομηχανίας της ΕΕ στο 16% του ΑΕΠ το 2020 έναντι 25% το 2000 στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα για μια μεγάλη επενδυτική κινητοποίηση σε ενεργειακή μετάβαση, τεχνητή νοημοσύνη, βιοτεχνολογίες, κρίσιμες πρώτες ύλες, καινοτομία. Η Ελλάδα φυσικά θα ωφεληθεί με περισσότερες εγχώριες επενδύσεις, περισσότερες καλά πληρωμένες δουλειές και ταχύτερη ανάπτυξη της μεταποίησης στο 15% του ΑΕΠ.

Τέταρτον, η προσαρμογή ανθρώπων και επιχειρήσεων στα επαγγέλματα του 2030 περνάει μέσα από την ενδυνάμωση της αγοράς εργασίας με ευελιξία, συμπερίληψη αλλά και διπλασιασμό των εργαζομένων σε προγράμματα επανακατάρτισης.

Τέλος, η βιώσιμη επιχειρηματικότητα είναι η παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Η εμβάθυνση της κυκλικής οικονομίας στην ΕΕ μπορεί να φέρει καθαρό όφελος €1,8 τρις, μέχρι το 2030. Τέτοιες πολιτικές θα βοηθήσουν την Ελλάδα να μειώσει την εξάρτησή της σε κρίσιμα υλικά αλλά και με νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες.

Η αλλαγή πορείας της ΕΕ μας αφορά όλους. Τους προβληματισμούς και τις θέσεις των ελληνικών επιχειρήσεων, διαπραγματεύεται η εκδήλωση του ΣΕΒ στις 23/5, με θέμα «Ευρωεκλογές 2024: Ο κόσμος αλλάζει. Η Ευρώπη μπορεί;». Συμμετέχουν ο Δ. Παπαλεξόπουλος, Πρόεδρος ΔΣ ΣΕΒ, Αντιπρόεδρος ERT και ο Ε. Μυτιληναίος, Αντιπρόεδρος ΔΣ ΣΕΒ και Πρόεδρος Eurometaux, με συντονιστή τον κ. Α. Παπαχελά, Διευθυντή της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ.

Σε ένα κόσμο που αλλάζει ταχύτατα, καμία χώρα της ΕΕ δεν έχει το μέγεθος να προχωρήσει μόνη, πόσο μάλλον μία μικρότερη χώρα όπως η Ελλάδα. Στην ευρωεκλογές αποφασίζουμε αν και πως θα συμμετέχουμε στη συζήτηση για την ευρωπαϊκή επανεκκίνηση. Η βάση μιας ανθεκτικής ανάπτυξης στην Ελλάδα είναι τελικά οι επιλογές μας για μια ΕΕ της εξέλιξης, της συνοχής και του ταλέντου.