Ανακοίνωση από τη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου του ΣΕΒ παρουσία του Υφυπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Ασημάκη Παπαγεωργίου, 10/12/2012

Συνεδρίασε τη Δευτέρα, 10.12.2012 το Γενικό Συμβούλιο του ΣΕΒ με επίσημο προσκεκλημένο τον Υφυπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Ασημάκη Παπαγεωργίου. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος στην προσφώνησή αναφέρθηκε στα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν σήμερα την εξωστρεφή και ανταγωνιστική επιχειρηματικότητα και ειδικότερα την ελληνική βιομηχανία -το υποζύγιο της παραγωγικής μας οικονομίας, όπως το χαρακτήρισε- και κάλεσε την πολιτεία να σταματήσει να παίζει τον Πόντιο Πιλάτο μπροστά στο φάσμα της οριστικής υποβάθμισης του βιομηχανικού δυναμικού της χώρας.

Ακολουθεί στη συνέχεια το πλήρες κείμενο της προσφώνησης του προέδρου του ΣΕΒ κ. Δ. Δασκαλόπουλου:

«Κύριε υπουργέ,

Σας καλωσορίζω στο σπίτι της βιομηχανίας, και εστία της σύγχρονης ελληνικής επιχειρηματικότητας, που έχει αποδειχθεί το πιο ανθεκτικό τμήμα της χειμαζόμενης οικονομίας μας. Τολμώ να πω ότι οι επιχειρήσεις-μέλη του ΣΕΒ είναι η καρδιά μιας ιδιωτικής πρωτοβουλίας που συντηρεί ζωντανή την ελπίδα της ανάκαμψης, την προοπτική εξόδου από την κρίση.

Η δημοσιονομική προσαρμογή και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για να αντιπαλέψουμε νικηφόρα τη σκληρή δοκιμασία που περνά ο τόπος. Δεν επαρκούν όμως.  Για να μην απαιτηθούν νέα επώδυνα οριζόντια μέτρα, για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες του λαού μας, η οικονομία μας πρέπει να  επανέλθει σε ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 3% – 3.5% τον χρόνο.

Οι πρόσφατες αποφάσεις του Euro[[[[[group]]]]] για την αποδέσμευση της δόσης και την εξαγορά του χρέους σε συνδυασμό με τις μεταρρυθμίσεις που έχουν νομοθετηθεί, δημιουργούν ρεαλιστικές προϋποθέσεις για να ξεφύγει επιτέλους η οικονομία από την ύφεση και να ελπίζει πως μπορεί να επανέλθει σύντομα σε πορεία ταχύρυθμης ανάπτυξης.

Μας δίνεται σήμερα η  ευκαιρία να ξαναβάλουμε, με τις δικές μας αποφάσεις, τις δικές μας δυνάμεις, την οικονομία μας σε αναπτυξιακή τροχιά. Η ευκαιρία αυτή δεν πρέπει να χαθεί—γιατί είναι αμφίβολο αν θα ξανάχουμε άλλη.

Το κράτος χρεοκόπησε. Και δεν μπορεί πια να εγγυηθεί την ανάπτυξη, πόσο μάλλον την στρεβλή ανάπτυξη του πρόσφατου παρελθόντος.  Μόνον ο ιδιωτικός τομέας, με αιχμή τη βιομηχανία, μπορεί πλέον να αποτελέσει τον πόλο για να δει ξανά η Ελλάδα παραγωγικές επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας, δουλειά και προκοπή. Η ανταγωνιστικότητα και η εξωστρέφεια που έχει ανάγκη ο τόπος για να διασφαλίσει το ευρωπαϊκό του μέλλον, μόνο από τον ιδιωτικό τομέα, τη σύγχρονη επιχειρηματική μας τάξη, μπορούν να προέλθουν.

Με αυτά τα δεδομένα, η δημιουργία επιτέλους ενός περιβάλλοντος που να ευνοεί την εξωστρεφή και ανταγωνιστική επιχειρηματικότητα, θα έπρεπε να αποτελεί πρωταρχική προτεραιότητα για τη σημερινή όπως και για κάθε κυβέρνηση. Γιατί ο κομματικός ανταγωνισμός σήμερα έχει νόημα και αντικείμενο μόνο αν υπηρετεί το διακύβευμα της αλλαγής—της παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας και του κράτους. Για να γίνει βιώσιμο το μέλλον μας, η Ελλάδα πρέπει ν’ αλλάξει. Αυτός ο ριζοσπαστισμός πρέπει να διακρίνει όσους κυβερνούν ή φιλοδοξούν να κυβερνήσουν.

Οι επιχειρήσεις που εκπροσωπεί ο ΣΕΒ είναι αυτές που πληρώνουν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων  και των έκτακτων εισφορών, είναι αυτές που ανελλιπώς καταβάλουν τις εισφορές τους κι  έχουν διαφυλάξει θέσεις εργασίας σε χαλεπούς καιρούς. Έχουμε δουλέψει σκληρά για ν’ αντέξουμε αυτά τα δύσκολα χρόνια, σε κλίμα αβεβαιότητας και υπό αντίξοες συνθήκες. Έτσι διασώζεται ακόμη μεγάλο μέρος του παραγωγικού ιστού της οικονομίας μας, παρά τους πολιτικούς κλυδωνισμούς και τις κοινωνικές αναταράξεις. Εκείνο που ζητούμε όμως από την πολιτεία, είναι να μην πριονίζει συστηματικά το κλαδί που μπορεί να ανθίσει!

Πώς θα βελτιώσει η ελληνική βιομηχανία την ανταγωνιστικότητά της όταν το κράτος συνεχώς επιβαρύνει την παραγωγή με φόρους που αυξάνουν το κόστος της; Σε ποιο μέλλον μπορεί να προσβλέπει η βιομηχανία – και ιδιαίτερα οι ενεργοβόροι και εξαγωγικοί της κλάδοι, όταν η ενέργεια, που αποτελεί την πρώτη ύλη της βιομηχανίας– το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, το ντίζελ, ο ηλεκτρισμός – υπόκειται σε τιμολογιακές στρεβλώσεις, ταμειακά ελλείμματα και ελλειμματικές πολιτικές, καθυστερήσεις στον σχεδιασμό, καταστρατήγηση των κανόνων του ανταγωνισμού, αβελτηρία στην υιοθέτηση ευρωπαϊκών προτύπων και κοινοτικών οδηγιών; Η τιμή στην οποία η χώρα μας προμηθεύεται το φυσικό αέριο είναι η ακριβότερη στην Ευρώπη – όπως ακριβή είναι και η διαχείριση του. Ο ΕΦΚ είναι δεκαπλάσιος από τον ελάχιστο που ορίζει η Ε.Ε. Έχουμε τα υψηλότερα κόστη δικτύων στον ηλεκτρισμό και ταυτόχρονα τις μεγαλύτερες απώλειες. Δεν διαθέτουμε εθνική στρατηγική για την ενέργεια– μια πολιτική με μακροπρόθεσμο προγραμματισμό. Υφιστάμεθα, αντίθετα, εμβαλωματικές και συχνά αυθαίρετες πολιτικές, ανορθολογικές αποφάσεις και κοντόθωρα εισπρακτικά μέτρα, που γονατίζουν αντί να στηρίζουν τη βιομηχανία μας. Με τον τρόπο αυτόν, όμως, είναι σαν να βγάζουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια.

Το πιο πρόσφατο κρούσμα είναι η μονομερής απόφαση της ΔΕΗ να αυξήσει κι άλλο τα τιμολόγια μέσης και υψηλής τάσης, επιβαρύνοντάς τα με το κόστος της αγοράς δικαιωμάτων ρύπων. Απόφαση που ελήφθη χωρίς να έχει προηγηθεί ουσιαστική συζήτηση με τις θιγόμενες  βιομηχανίες, κι ενώ υπάρχει κοινοτική οδηγία ανάκτησης του προαναφερόμενου κόστους την οποία εμείς φαίνεται να περιφρονούμε… αρμοδίως.

Κύριε υπουργέ,

Η βιομηχανία  μας, την οποία πολλοί υποτιμούν και ενίοτε συκοφαντούν, παράγει ακόμα και σήμερα  το 1/6 του ΑΕΠ της χώρας και είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας της. Ασφαλώς και δεν μπορεί  η πολιτεία να παίζει τον Πόντιο Πιλάτο μπροστά στο φάσμα της οριστικής υποβάθμισης του βιομηχανικού δυναμικού της χώρας. Θα ήταν παράλογο, θα ήταν αυτοκαταστροφικό.

Η βιομηχανία είναι το υποζύγιο της παραγωγικής μας οικονομίας. Κουβαλά ήδη υπερβολικά βάρη. Ας μην του κάνουμε το φορτίο κυριολεκτικά ασήκωτο. Οι συνέπειες θα είναι… ασήκωτες για το σύνολο της οικονομίας και κοινωνίας.

Ας σχεδιάσουμε επιτέλους τα επόμενα βήματα για την απελευθέρωση του τομέα της ενέργειας. Ας εκπονήσουμε μια συνεκτική Εθνική Ενεργειακή Στρατηγική, εφαρμόζοντας ένα Μακροχρόνιο Ενεργειακό Σχεδιασμό με γνώμονα τη μείωση του ενεργειακού μας κόστους και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Τα κοινωνικά οφέλη θα είναι πολλαπλά.

Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που είστε απόψε μαζί μας, δίνοντάς μας την ευκαιρία μιας χρήσιμης συζήτησης σε μια κρίσιμη στιγμή.

Θα παρακαλέσω τώρα τον εκτελεστικό αντιπρόεδρο του ΣΕΒ,  Χάρη Κυριαζή, να σας συνοψίσει τα συγκεκριμένα προβλήματα που απαιτούν την άμεση παρέμβαση της κυβέρνησης, και προσβλέπω όπως όλοι μας με μεγάλο ενδιαφέρον στην τοποθέτησή σας.»

Στη συνέχεια της συνεδρίασης του Γενικού Συμβουλίου, ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος του ΣΕΒ κ. Χάρης Κυριαζής, κατέγραψε τα υπέρογκα βάρη που η πολιτεία φορτώνει στην ελληνική βιομηχανία. Συγκεκριμένα, όπως τονίστηκε:

• Βάζει φόρους πάνω σε φόρους, επιβαρύνοντας υπέρμετρα τη κινητήρια δύναμη της βιομηχανίας –ηλεκτρισμό, φυσικό αέριο, ή ντίζελ.
• Αφήνει να διαιωνίζονται ταμειακά ελλείμματα της τάξεως των € 800εκ. στην αγορά ηλεκτρισμού
• Δεν εφαρμόζει έναν «εθνικό μηχανισμό διαχείρισης και επιμερισμού κόστους CO2», για την αντιμετώπιση των νέων επιβαρύνσεων που θα προκύψουν για τη βιομηχανία από την πλήρη δημοπράτηση των δικαιωμάτων  αερίων ρύπων της ηλεκτροπαραγωγής από 1/1/2013
• Διατηρεί τιμολογιακές στρεβλώσεις εις βάρος των μεσαίων και μεγάλων καταναλωτών, εν ονόματι μιας δήθεν κοινωνικής πολιτικής που ελάχιστο πραγματικό όφελος εξασφαλίζει στους αποδέκτες της, ενώ πλήττει καίρια τους παραγωγικούς φορείς.
• Επιβαρύνει την εθνική οικονομία με υπέρογκο κόστος Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας που προέρχεται από τη λειτουργία της τοπικά εγκατεστημένης ηλεκτροπαραγωγής των νησιών και της Κρήτης, γιατί επί δεκαετίες δεν προχωρούν οι υποβρύχιες διασυνδέσεις για τις οποίες μπορούν να αξιοποιηθούν και Κοινοτικά κονδύλια.
• Επέβαλε υπέρογκο ειδικό φόρο κατανάλωσης τόσο στην ηλεκτρική ενέργεια όσο και στην πρώτη ύλη που χρησιμοποιείται για την παραγωγή της, δηλαδή το φυσικό αέριο. Στο φυσικό αέριο μάλιστα ο ΕΦΚ είναι 10πλάσιος(!) από τον ελάχιστο ευρωπαϊκό. Δεν συνυπολογίζει βέβαια το κόστος της ανεργίας που αυτό προκαλεί, αλλά και το κόστος απαξίωσης τεράστιων επενδύσεων που παραμένουν εκτός παραγωγής γι αυτό το λόγο.
• Τα κόστη και οι απώλειες των δικτύων ηλεκτρισμού κατατάσσονται στα υψηλότερα της Ευρώπης
• Η χώρα προμηθεύεται το Φυσικό Αέριο με την ακριβότερη τιμή στην Ευρώπη και επίσης ακριβό κόστος διαχείρισης.
• Τα μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας από παρεμβάσεις σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, με ουσιαστικό και διπλό όφελος  για την ελληνική οικονομία (εξοικονόμηση πόρων και τόνωση της εγχώριας οικονομικής δραστηριότητας), προχωρούν με ρυθμούς χελώνας.

Καταλήγοντας ο κ.  Κυριαζής τόνισε ότι, αν δεν υπάρξουν σήμερα  άμεσες και διεξοδικές λύσεις, η πολιτεία θα έχει οδηγήσει τη βιομηχανική μας βάση σε εντυπωσιακή συρρίκνωση και  υποβάθμιση με ταυτόχρονη αύξηση της ανεργίας.