Ανακοίνωση για τις συναντήσεις ΣΕΒ στις Βρυξέλλες, 26/11/2013
«Η ελληνική και ευρωπαϊκή επιχειρηματική κοινότητα αντιμετωπίζει με ανησυχία τα προβλήματα που η κρίση ανέδειξε σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο: την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού και την ενδυνάμωση των πολιτικών άκρων σε συνδυασμό με την αύξηση της ανεργίας και τα καίρια πλήγματα στην κοινωνική συνοχή. Μολονότι η Ένωση έχει αποδείξει ότι δεν εθελοτυφλεί μπροστά σ’ αυτές τις προκλήσεις, τα βήματα που έχει κάνει είναι μεν ορθά, αλλά δεν επαρκούν για να τις αντιμετωπίσει στη ρίζα τους».
Αυτό τόνισε ο Πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος, παρουσιάζοντας την Τρίτη, 26.11.2013, στις Βρυξέλλες, στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κ. Herman Van Rompuy και στην Αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Vivien Reding, τις θέσεις της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας ενόψει του εξαμήνου της Ελληνικής Προεδρίας.
Ο κ. Δασκαλόπουλος υπογράμμισε ακόμη: «Η ανάπτυξη δημιουργεί πλούτο και ο πλούτος επενδύσεις σ’ έναν ενάρετο κύκλο. Αλλά, αυτό δεν αρκεί. Ο πλούτος πρέπει να χρησιμοποιείται και για να στηρίξει τα απειλούμενο με συνεχή υποβάθμιση κράτος – πρόνοιας στα κράτη μέλη. Τα φαινόμενα που απειλούν την υπόσταση της Ένωσης οφείλονται στην αδυναμία της να μεριμνήσει έμπρακτα για τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα. Επιπλέον, η Ένωση οφείλει να αντιμετωπίσει τις ανισορροπίες που επιβαρύνουν τις σχέσεις μεταξύ των μελών της. Είναι επείγουσα ανάγκη να δημιουργηθούν μηχανισμοί που θα αντιμετωπίσουν το διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ του πλεονασματικού Βορρά και του ελλειμματικού Νότου, έτσι ώστε το κόστος της προσαρμογής να γίνει δικαιότερο για όλες τις χώρες. Αυτό θα καταστήσει το ευρώ ένα πραγματικά κοινό νόμισμα και, ταυτόχρονα, θα προσδώσει στο Ευρωπαϊκό Όραμα τη χαμένη του δυναμική».
Η Ελλάδα –κατέληξε ο κ. Δασκαλόπουλος– δεν πληρώνει μόνο τη δική της ολιγωρία στην αντιμετώπιση της κρίσης με τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά πληρώνει και το τίμημα λαθών και παραλείψεων από την πλευρά των δανειστών της. Είμαστε ως εκ τούτου ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην ανάγκη της κοινωνικής προστασίας και της δικαιότερης κατανομής των βαρών της κρίσης μεταξύ των κρατών – μελών. Στο πλαίσιο αυτό, πιστεύουμε ότι πρέπει να επανεξετάσουμε την ισορροπία μεταξύ της νομισματικής και της δημοσιονομικής πολιτικής, επανεκτιμώντας την ικανότητά τους να συμβάλουν στην ανάπτυξη, στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην ευημερία και στη διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής.
Οι υπέρμαχοι της οικονομικής ορθοδοξίας δεν πρέπει να αντιμετωπίζουν τα κοινωνικά προβλήματα ως …αίρεση!
