Δήλωση του Προέδρου του ΣΕΒ κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλου – Επιστολή προς BUSINESSEUROPE, 22/11/2012
Με αφορμή την ευρωπαϊκή δυστοκία αυτών των ημερών που δοκιμάζει την υπομονή και τις αντοχές του ελληνικού λαού και την απαίτηση να δοθούν βιώσιμες λύσεις από την Ευρώπη, ο Πρόεδρος του ΣΕΒ, κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος, έκανε σήμερα την ακόλουθη δήλωση:
«Η κοινωνία μας πληρώνει εδώ και τρία χρόνια τα σπασμένα ενός πολιτικού συστήματος που αρνείται να αλλάξει και μιας Ευρώπης που έχει χάσει το όραμά της.
Η ευρωπαϊκή δυστοκία αυτών των ημερών δοκιμάζει την υπομονή και τις αντοχές ενός λαού που καλείται να υποστεί άλλο ένα επώδυνο πακέτο λιτότητας. Και ταυτόχρονα, δημιουργεί ερωτηματικά για την ενότητα και προοπτική της ίδιας της ευρωζώνης.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δικαιούνται να αμφιβάλλουν για την αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος. Δεν δικαιούνται όμως να υποτιμούν τις θυσίες του ελληνικού λαού. Θυσίες που έγιναν εν ονόματι της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Η Ελλάδα σήμερα έχει κάθε λόγο να απαιτεί οριστικές αποφάσεις και βιώσιμες λύσεις από την Ευρώπη, χωρίς άλλη χρονοτριβή. Και το ευρωπαϊκό μέλλον από αυτές εξαρτάται.»
Παράλληλα, ο κ. Δασκαλόπουλος απέστειλε σήμερα (Πέμπτη, 22.11.2012) επιστολή στον Γερμανό πρόεδρο του κορυφαίου ευρωπαϊκού επιχειρηματικού φορέα «BUSINESSEUROPE», κ. J. Thumann, με την οποία καλεί την ευρωπαϊκή επιχειρηματική κοινότητα να ασκήσει πίεση στις ευρωπαϊκές ηγεσίες για να δοθούν άμεσα βιώσιμες απαντήσεις στο ευρύτερο ευρωπαϊκό πρόβλημα, καθοριστικό μέρος του οποίου είναι η Ελλάδα.
Το πλήρες κείμενο της επιστολής έχει ως εξής:
κ. Jürgen R. Thumann
Πρόεδρο
BUSINESSEUROPE
Βέλγιο
Αγαπητέ κ. Thumann,
Από τη δραματική διαβούλευση του Euro[[[[group]]]] τη νύχτα της 20ης Νοεμβρίου 2012 δεν υπήρξε νικητής –όλοι βγήκαν χαμένοι. Και τη μεγαλύτερη ήττα την υπέστη η Ε.Ε.
Μετά από τέσσερα χρόνια πειραματισμών, οι ηγέτες της Ε.Ε. δεν κατάφεραν να βρουν λύση στην κρίση εμπιστοσύνης που πλήττει το ευρώ. Δεν φαίνονται να αποδίδουν τη σημασία που θα έπρεπε στο γεγονός ότι ο Ευρωπαϊκός Νότος υλοποίησε σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές, ότι η ανταγωνιστικότητά του είναι σε ανοδική πορεία, ότι η δημοσιονομική πειθαρχία βελτιώνεται. Δείχνουν να αγνοούν το γεγονός ότι έχει υποχωρήσει η φρενήρης πορεία των σπρεντ –αποτέλεσμα της στάσης της ΕΚΤ και των δεδηλωμένων προθέσεων της Ε.Ε. να βελτιώσει την Ευρωπαϊκή διακυβέρνηση, όπως όλοι παραδέχονται. Το ευρώ εξακολουθεί να παραμένει όμηρος της σύγχυσης και της αναβλητικότητας των ευρωπαϊκών ηγεσιών, γεγονός που αντιβαίνει στον οικονομικό ορθολογισμό, ενισχύει τον εθνικισμό, εκτρέφει την άνοδο του εξτρεμισμού, οδηγεί σε πολιτική αναταραχή και επιφέρει κοινωνική αποσύνθεση.
Εάν οι ηγέτες της Ε.Ε. συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα και όχι τα αίτια, εάν εξακολουθήσουν να καταφεύγουν σε βραχυπρόθεσμες θεραπείες για να αντιμετωπίσουν μακροπρόθεσμα προβλήματα, εάν εμμείνουν στην άρνηση να υποτάξουν τα εσωτερικά κομματικά και πολιτικά συμφέροντα στην ευρωπαϊκή προοπτική, εάν οι έριδες υποκαταστήσουν το όραμα και την αποφασιστικότητα, τότε δεν διακυβεύεται μόνο το πείραμα του ευρώ. Το ίδιο το μέλλον της Ε.Ε. τίθεται εν κινδύνω.
Η θεραπεία που προκρίθηκε στην περίπτωση της Ελλάδας δεν αποτελεί παρά ένα παράδειγμα που αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Καμία χώρα στον κόσμο δεν θα είχε δεχθεί αγόγγυστα, κυριολεκτικά σαν πειραματόζωο, να ακολουθήσει αυτό το επώδυνο μονοπάτι της δημοσιονομικής πειθαρχίας και των ευρύτατων διαρθρωτικών αλλαγών με στόχο την αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Και όμως, παρά τις έντονα αντίθετες φωνές και τις συχνά βίαιες αντιδράσεις, μεγάλο τμήμα του πολύπαθου ελληνικού πολιτικού κατεστημένου –έστω απρόθυμα– συνέχισε να προωθεί την εφαρμογή τους. Αυτές οι προσπάθειες –όπως και οι αντίστοιχες που πραγματοποιούνται στον υπόλοιπο Ευρωπαϊκό Νότο– έχουν σοβαρά υποτιμηθεί. Η χρηματοδότηση προς την Ελλάδα αποτελεί σαφή ένδειξη αδιαμφισβήτητης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, η οποία όμως τώρα κινδυνεύει να μετατραπεί σε οικονομικό και πολιτικό τέλμα με άδηλες κοινωνικές συνέπειες. Η αδυναμία αυτή να σχεδιαστεί μακροπρόθεσμη βιώσιμη λύση στην ελληνική κρίση εντός του πλαισίου μιας ευρύτερης ανταπόκρισης στις πιεστικές ευρωπαϊκές προκλήσεις, δεν αποτελεί παρά ένα ακόμα δείγμα μίας πολύ μεγαλύτερης αδυναμίας των ευρωπαϊκών ηγετών να σταθούν αντάξιοι της βαριάς κληρονομίας των Σούμαν, Μονέ και Αντενάουερ.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η ευθύνη που βαρύνει την επιχειρηματική κοινότητα είναι μεγάλη. Ευθύνη και πρόκληση την οποία οι ηγέτες του επιχειρηματικού χώρου δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να αναλάβουν. Καθ’ όλη την περίοδο που ακολούθησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτοί κράτησαν τα ηνία και επέδειξαν βούληση να επουλωθούν οι βαθιές διαιρέσεις που σημάδεψαν την ταραχώδη ευρωπαϊκή ιστορία και να εξασφαλισθεί ειρήνη στην Ευρώπη, αλλά και ευημερία μέσα από ουσιαστική ευρωπαϊκή ενότητα. Η επιχειρηματική κοινότητα υπήρξε ταυτόχρονα υποστηρικτής και πρωτοπόρος σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες που έτειναν προς μία βαθύτερη ένωση, είτε αυτή ήταν η ενιαία αγορά, η Συμφωνία Σένγκεν, η διεύρυνση, ή το ευρώ. Είναι αυτή η αδιάκοπη υποστήριξη και η αμετακίνητη δέσμευση στην ευρωπαϊκή ιδέα που πρέπει τώρα, για άλλη μία φορά, να επιβεβαιώσουμε με όρους σαφείς και με εξ ίσου σαφείς πράξεις.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης η BUSINESSEUROPE έχει τηρήσει στάση που δηλώνει ότι έχει τα μάτια στραμμένα στο μέλλον και ότι προσφέρει ισχυρή υποστήριξη στην Ευρωπαϊκή πολιτική. Οι προτάσεις μας για την Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής της 13ης Δεκεμβρίου περιέχουν το σωστό μείγμα πολιτικών προτάσεων επί όλων των μετώπων και συνιστούν συμπαγές σχέδιο για μία ενωμένη Ευρώπη.
Η ακολουθούμενη πορεία ενέχει για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενότητας σοβαρούς κινδύνους. Σας καλώ να ενισχύσετε τη φωνή της Ευρωπαϊκής Επιχειρηματικής Κοινότητας και να επιταχύνετε τις προτροπές σας προς τους πολιτικούς μας ηγέτες καθιστώντας σαφή την απόλυτη ανάγκη σταθερών, βιώσιμων και άμεσων δράσεων ώστε να βγει, όχι πια μόνο η Ελλάδα, αλλά και η ίδια η Ευρώπη από το αδιέξοδο, το οποίο δεν προοιωνίζεται θετικές εξελίξεις για καμία ευρωπαϊκή χώρα.
Με εκτίμηση,
Δημήτρης Δασκαλόπουλος
Πρόεδρος
