Μήνυμα του Προέδρου του ΣΕΒ, Δημήτρη Δασκαλόπουλου για τη ΔΕΘ «Τέσσερις Κρίσιμες Προκλήσεις για τη Χώρα», 1/9/2006
Κάθε χρόνο η ΔΕΘ μας δίνει την ευκαιρία να αξιολογήσουμε τα πεπραγμένα της χρονιάς, να εκτιμήσουμε τις προσκλήσεις που αντιμετωπίζουμε και να προδιαγράψουμε ανάλογα την πορεία μας προς το αύριο.
Παρά τα επιτεύγματα της τελευταίας διετίας, η οικονομία παραμένει ευάλωτη σε σειρά εξωγενών και ενδογενών παραγόντων. Χρειάζεται, λοιπόν, να διασφαλίσουμε το ισχυρό μέλλον της έτσι ώστε να προσδίδει και αίσθημα ασφάλειας στο κοινωνικό σύνολο.
Στη βάση αυτή, η ατέρμονη συζήτηση για τις παροχές που γίνεται σήμερα είναι χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο. Με τα υπάρχοντα οικονομικά δεδομένα, η κάθε παροχή συχνά «παίζεται» στα πλαίσια παιγνιδιού με μηδέν πηλίκο.
Στόχος είναι να διασφαλίσουμε τις συνθήκες για μία κοινωνία που συνεχώς αναπτύσσεται και προοδεύει, μία κοινωνία που ευημερεί. Και ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι με τη συνεπή και συνετή προώθηση των αναγκαίων αλλαγών, όχι μόνο στην οικονομία, αλλά σε όλο το φάσμα των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας. Αυτές οι αλλαγές αποτελούν την πιο ουσιαστική και μόνιμη κοινωνική παροχή για τους πολίτες.
Για τον ΣΕΒ το θέμα της Παιδείας είναι ένα από τα πιο κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Η αναβάθμιση του Εκπαιδευτικού Συστήματος είναι η μεγάλη εθνική πρόκληση. Χρειαζόμαστε μία σύγχρονη και ποιοτική Παιδεία, με ραχοκοκαλιά της τη Δημόσια Εκπαίδευση, που να δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους, χωρίς οικονομικά εμπόδια και κοινωνικούς αποκλεισμούς, με μοναδικά κριτήρια την άμιλλα και την αξία, μία Παιδεία που να προάγει την οικονομική και πολιτισμική ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.
Σ’ ένα εκπαιδευτικό σύστημα που κατά κοινή ομολογία πάσχει, η κοινωνία και πολύ περισσότερο οι νέοι, που είναι οι άμεσοι αποδέκτες του αγαθού της Παιδείας, πρέπει να διεκδικήσουν ριζικές και γενναίες αλλαγές, για ένα αναβαθμισμένο εκπαιδευτικό σύστημα και έτσι ένα καλύτερο μέλλον. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να δώσει τη διέξοδο που απαιτεί η κοινωνία στο εκπαιδευτικό μας αδιέξοδο.
Η ανεργία είναι η δεύτερη μεγάλη πρόκληση. Η ανεργία υποσκάπτει τη βιώσιμη ανάπτυξη και ναρκοθετεί την κοινωνική συνοχή. Απαιτούνται, έτσι, πιο επιθετικές και αποτελεσματικές πολιτικές για την αντιμετώπισή της. Στόχος μας, εξάλλου, πρέπει να είναι η διαφύλαξη του εργαζόμενου και του δικαιώματός του στην εργασία και όχι η διατήρηση συγκεκριμένων θέσεων εργασίας. Αυτό θα επιτευχθεί κυρίως μέσα από την αποτελεσματική χρήση των μηχανισμών και πόρων που υπάρχουν για την κατάρτιση και τη δια βίου εκπαίδευση.
Η σημερινή διαχείριση των πόρων και των προγραμμάτων αφήνει πολλά περιθώρια για βελτίωση –βελτίωση που ο κρατικός μηχανισμός δεν μπορεί να εγγυηθεί. Οι κοινωνικοί εταίροι, οι δυνάμεις της εργασίας, η ΓΣΕΕ και ο ΣΕΒ μπορούν να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες και να διαχειριστούν με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα τους πόρους που σήμερα σπαταλούνται.
Ο αναβαθμισμένος ρόλος των κοινωνικών εταίρων μπορεί να προσδώσει σημαντική δυναμική. Θέση του ΣΕΒ είναι, σε πρώτο στάδιο, να αναλάβουν οι κοινωνικοί εταίροι τη διαχείριση του ΛΑΕΚ (μέσα στο οποίο θα ενταχθούν και σκοποί όπως αυτοί του προτεινόμενου Ταμείου Αλληλεγγύης). Στόχος είναι να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα και η διαφάνεια και να μειωθεί η σπατάλη, με την ευθύνη των δυνάμεων της εργασίας που καταβάλουν, εξάλλου, τους περισσότερους πόρους για την κοινωνική ασφάλιση.
Το ασφαλιστικό είναι η τρίτη κρίσιμη πρόκληση. Ο ΣΕΒ συμμετέχει χωρίς προαπαιτούμενα στον διάλογο για το ασφαλιστικό και θα υποστηρίξει το έργο της Επιτροπής που συστάθηκε. Η διάγνωση και η καταγραφή των προβλημάτων που θα προκύψει απ’ αυτή τη διαδικασία είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσουμε στο στάδιο των προτάσεων και των λύσεων. Είναι κρίσιμο να εξασφαλιστεί η συμμετοχή όλων και να προετοιμασθεί η κοινή γνώμη.
Η Συνταγματική Αναθεώρηση αποτελεί μία ακόμη πρόκληση για την ελληνική κοινωνία. Κοινή ευθύνη όλων μας είναι να ζητήσουμε να υιοθετηθεί ένα σύγχρονο και ευέλικτο πλαίσιο που να προωθεί τον εκσυγχρονισμό της χώρας σ’ όλα τα επίπεδα και όχι μόνο στην οικονομία.
Οι προκλήσεις αυτές μπορούν να αντιμετωπιστούν με επιτυχία μόνο με την πραγματική συναίνεση όλων των κοινωνικών εταίρων. Η κοινωνική σιγουριά και η συλλογική ελπίδα δεν προσφέρονται πια σε κομματικές συσκευασίες και έωλες δεσμεύσεις. Μπορούν να δημιουργηθούν μόνο με την αυτοδέσμευση της ίδιας της κοινωνίας, των ίδιων των κοινωνικών εταίρων, σε μία κοινή στρατηγική, σε μία κοινή προσπάθεια.
Κοινός μας στόχος είναι να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε το κοινό μας μέλλον ως μία δημιουργική πρόκληση –όχι ως προκαταβολική απειλή.
Είναι ένας στόχος και μία στρατηγική που ελπίζει να αλλάξει το παρόν και φιλοδοξεί να συνεισφέρει αποφασιστικά στο κοινό μας μέλλον.
