Ομιλία του Γενικού Διευθυντού, του ΣΕΒ, κ. Γιάννη Δραπανιώτη, με θέμα: «Περιβαλλοντικά βιώσιμη παραγωγή στην Ελλάδα. Από τη θεωρία στην πράξη», HELECO 05, 3 Φεβρουαρίου 2005
Οι κλιματικές αλλαγές, η ανάγκη για ορθολογική χρήση πρώτων υλών, οι τεχνολογικές βελτιώσεις στους ενεργειακούς βαθμούς απόδοσης και οι απαραίτητες αλλαγές ως προς την καταναλωτική συμπεριφορά, επιβάλουν μία επανεκτίμηση των κλασσικών συνταγών επίλυσης των περιβαλλοντικών προβλημάτων.
Η ευρωπαϊκή πολιτική απέναντι στο περιβάλλον, αντιμετωπίζει στις μέρες μας νέες προκλήσεις, όπως προανέφερα, που αμφισβητούν τις μέχρι σήμερα προσεγγίσεις. Όλο και περισσότερο αποδεικνύεται ότι οι νομοθετικές παρεμβάσεις ίσως να μην είναι επαρκείς για να επιφέρουν τις απαραίτητες αλλαγές ώστε να διασφαλιστεί η επιθυμητή αειφορία. Δηλαδή η ισόρροπη περιβαλλοντική, οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.
Σήμερα το 40% του νομοθετικού έργου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αφορά περιβαλλοντικά θέματα. H περιβαλλοντική πολιτική διέπεται από περισσότερο από 600 ευρωπαϊκά νομοθετήματα, από τα οποία πάνω από τα 150 αφορούν άμεσα τη βιομηχανία – ενώ κάποια άλλα την αφορούν έμμεσα. Όλα αυτά συνθέτουν ένα πλαίσιο θεσμών και διαδικασιών, που είναι αδύνατον να αφομοιωθεί και να ενσωματωθεί στο σύνολό του στην καθημερινή μας πρακτική, ενώ είναι έντονα περιοριστικό, αλληλοεπικαλυπτόμενο και, θα τολμούσα να πω, ιδιαίτερα αντιαναπτυξιακό.
Οι αυστηρές προσεγγίσεις με επιβολή ορίων μέσω ευρωπαϊκών οδηγιών, οι οποίες στην αρχή ξεκινούν ως Οδηγίες-Πλαίσιο και τελικά διαμορφώνονται σε λεπτομερείς νομοθετικές εθνικές ρυθμίσεις δεν μπορούν να συνεχισθούν. Η γενικότερη αίσθηση είναι ότι η συνεχώς αυξανόμενη νομοθετική παρέμβαση, χωρίς σαφή μακροχρόνια στρατηγική κατεύθυνση και οικονομική και κοινωνική αξιολόγηση, δεν αξιοποιεί με τον βέλτιιστο τρόπο τους περιορισμένους οικονομικούς κααι τεχνολογικούς πόρους ενώ επιβαρύνει υπέρμετρα την ευρωπαϊκή μεταποίηση.
Διαβάστε εδώ το πλήρες κείμενο της ομιλίας.
