Ομιλία του Προέδρου του ΣΕΒ, κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλου στο CEO SUMMIT 2010 με θέμα: «Βιώσιμη ελπίδα –δημιουργώντας το μέλλον και όχι προβλέποντάς το», 2/12/2010, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Κυρίες και κύριοι,

Θέλω ειλικρινά να συγχαρώ το διοικητικό συμβούλιο της ΕΕΔΕ για την πρωτοβουλία της σημερινής εκδήλωσης.  Ο τίτλος της ανταποκρίνεται στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία, αλλά και στη θεμελιώδη απαίτηση του συνόλου της κοινωνίας.  Στους χαλεπούς καιρούς μας ζητείται βιώσιμη ελπίδα!  Και βιώσιμη ελπίδα είναι μόνο εκείνη που θα συνεγείρει το σύνολο του λαού και θα συστοιχίσει τις πιο ζωντανές δυνάμεις του σε μία συνεπή προσπάθεια εθνικής ανόρθωσης.  Πρέπει πράγματι να δημιουργήσουμε δυναμικά το μέλλον μας και όχι να περιοριστούμε στο ρόλο παθητικών παρατηρητών των εξελίξεων.  Έτσι πράττει κάθε ζωντανή κοινωνία.  Κι αυτή είναι η μοναδική συνταγή βιωσιμότητας για έναν τόπο που, υπό το φάσμα της κατάρρευσης, καλείται σήμερα να ανασυγκροτηθεί σε νέα αναπτυξιακή βάση, με νέα αντίληψη για το κράτος, την οικονομία και την κοινωνία, επιστρατεύοντας προς τούτο όλες τις εφεδρείες του.  Πρωτοπόροι στην προσπάθεια αυτή, στη μάχη αυτή, είναι αυτονόητα οι επιχειρηματικές ηγεσίες στις οποίες και απευθύνομαι σήμερα.

Κυρίες και κύριοι,
Αγαπητοί φίλοι,

Η κρίση που βιώνουμε επιφέρει τεράστιες ανακατατάξεις.  Η διαχείριση της υπαγορεύει σε όλους τους εθνικά υπόλογους ταγούς αυξημένη επάρκεια, οξυμένη συνείδηση, βαθιά αίσθηση ευθύνης απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.  Η αναγκαιότητα της αλλαγής έχει γίνει κοινή συνείδηση.  Αλλά δεν έχει αποκτήσει την πολιτική και κοινωνική δυναμική που θα την καταστήσει εθνικό στόχο, όραμα και πράξη.  Γιατί είναι πολλά και βαθιά τα συμφέροντα που εξακολουθούν να δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα για να μην αλλάξει τίποτα.  Για να διαφυλάξουν σε βάρος όλων τα κομματικά, συντεχνιακά, μιντιακά ή ατομικά τους προνόμια.

Οι σύγχρονες επιχειρήσεις και οι άνθρωποι τους βρίσκονται αντικειμενικά στην πρώτη γραμμή της μάχης για την αλλαγή, γιατί διαθέτουν τα απαραίτητα εφόδια: προσαρμοστικότητα, οργάνωση, καινοτομικό πνεύμα, διάθεση για σκληρή δουλειά και δημιουργία.  Εφόδια απαραίτητα για να διαμορφώσει τους όρους μίας νέας εθνικής ανάπτυξης που θα εγγυηθεί δουλειά και προοπτική σε όσους θέλουν να προκόψουν.  Οι άνθρωποι των επιχειρήσεων καλούνται σήμερα να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά χτίζοντας, για λογαριασμό όλων, πάνω στα χαλάσματα της κατάρρευσης του Κράτους.

Οι ευθύνες μας είναι τεράστιες και ο ρόλος μας δύσκολος.  Απέναντι μας βρίσκεται το ποικιλώνυμο μέτωπο των κρατικοδίαιτων συμφερόντων και αντιλήψεων, που χρησιμοποιούν τα μόνα όπλα που τους έχουν απομείνει για τη διαφύλαξη των άδηλων συμφερόντων τους: τη δαιμονολογία, τη συκοφαντία, τη διαστρέβλωση.

Βλέπουμε να αντιμετωπίζονται με αναλγησία οι δεκάδες επιχειρήσεις που κλείνουν κάθε ημέρα και με μνησικακία αυτές που εξακολουθούν να κερδίζουν αντέχοντας στην κρίση.  Βλέπουμε να περισσεύει η αδιαφορία για όσους χάνουν τη δουλειά τους στον ιδιωτικό τομέα, ενώ περισσεύει η έγνοια για τα επιδόματα και τα προνόμια του δημόσιου τομέα.

Βλέπουμε να καλλιεργείται με κάθε τρόπο και μέσο ένας ιδεολογικός και κοινωνικός διχασμός, που θέλει τον επιχειρηματία αντιμέτωπο με τον εργαζόμενο, ενσπείροντας συστηματικά τη δυσπιστία, την καχυποψία, απέναντι στην ιδιωτική οικονομία και την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Εμείς, επιχειρηματίες και στελέχη, ξέρουμε μία απλή αρχή που μας έχει διδάξει η δουλειά μας: ο σωστά αμειβόμενος και ικανοποιημένος εργαζόμενος είναι καθοριστικός παράγοντας στην επιτυχία της επιχείρησης.  Οι επιχειρήσεις είναι συλλογικοί οργανισμοί που μαζί παράγουν και μαζί προκόβουν.

Αγαπητοί φίλοι,

Στο πλαίσιο αυτό, δεν είναι απορίας άξιος ο κουρνιαχτός που συνόδευσε τη δημοσιοποίηση των 250 καθημερινών εμποδίων στην επιχειρηματική δημιουργία, όπως τα κατέγραψε ο ΣΕΒ σε συνεργασία με όλους τους περιφερειακούς συνδέσμους του καθώς και με άλλους παραγωγικούς φορείς και οργανώσεις.

Η καταγραφή αυτή, μεγάλων και μικρών, ουσιωδέστερων και δευτερευόντων εμποδίων, απεικονίζει πιστά τον ευρύτερο προβληματισμό της επιχειρηματικής κοινότητας.  Ο ΣΕΒ τον αποτύπωσε, ως όφειλε, χωρίς λογοκρισία και πολιτική ορθότητα, με στόχο να αποτελέσει πεδίο ζύμωσης μεταξύ των κοινωνικών εταίρων.  Αναδείξαμε τον καθημερινό Γολγοθά της επιχειρηματικότητας στη ναυαγισμένη Ελλάδα του 2010.  Προτείναμε μία παραγωγική διέξοδο στο αδιέξοδο ενός τόπου που παραμένει αφιλόξενος, σχεδόν εχθρικός, για τις δυνάμεις εκείνες που θέλουν και μπορούν να παράξουν πλούτο και θέσεις εργασίας, να τολμήσουν και να δημιουργήσουν.

Από τα 250 αυτά εμπόδια στο αναπτυξιακό μας μέλλον, οι υπέρμαχοι της στασιμότητας ανέδειξαν μία-δύο επουσιώδεις τεχνικό-νομικές ρυθμίσεις ως δήθεν κατάργηση του πενθημέρου και του οχταώρου ενώ δεν θίγουν ούτε αμοιβές ούτε δικαιώματα των εργαζομένων.  Κι αυτά την ίδια ώρα που με πρωτοβουλία του ΣΕΒ οι κοινωνικοί εταίροι συζητούσαν για μία συμφωνία που να κατοχυρώνει την ελευθερία και ισχύ των συλλογικών συμβάσεων προασπίζοντας τα κοινά συμφέροντα των δυνάμεων εργασίας απέναντι στο δεσμευτικό πλαίσιο των δανειστών και εταίρων μας.

Στην πραγματικότητα, οι αντιδράσεις που επιχείρησαν να συγκαλύψουν το θεμελιώδες ζητούμενο του ΣΕΒ –που είναι η απελευθέρωση της επιχειρηματικότητας και της αναπτυξιακής δυναμικής του τόπου –απηχούν συμφέροντα και στερεότυπα που θεωρούν βολικότερο να κλείνουν τα μάτια μπροστά στην κρίση και τις κοινωνικές της επιπτώσεις.  Που προτιμούν να εθελοτυφλούν απέναντι στην πραγματικότητα και το μέλλον. Το ιδιοτελές αυτό μέτωπο της καταγγελίας και της άρνησης, καταφεύγει στην ξύλινη γλώσσα και σπρώχνει συστηματικά τα προβλήματα κάτω από το χαλί.  Διαιωνίζει έτσι την αντίληψη και πρακτική που οδήγησε τον τόπο στα σημερινά του χάλια.  Προτιμούν να καταδικάσουν το λαό στην ανέχεια προκειμένου να διατηρήσουν  τους προνομιακούς τους ρόλους.

Είναι πεποίθηση του ΣΕΒ, για αυτούς ακριβώς τους λόγους, ότι οι μάσκες, τα προσχήματα και τα ψευδεπίγραφα διλλήματα δεν αντέχουν στη σημερινή πραγματικότητα.  Όσοι πασχίζουν με ιδιοτέλεια να είναι απλώς ευχάριστοι στο λαϊκό θυμικό, είναι απλώς επιζήμιοι για το πραγματικό λαϊκό συμφέρον.  Έχει έρθει η στιγμή να ανοίξουμε και να συζητήσουμε όλα τα θέματα.  Δεν μπορεί να υπάρχουν ταμπού, αφού τα παραδοσιακά ξόρκια δεν επαρκούν.  Πρέπει να βάλουμε στο τραπέζι τα πάντα για να αποφύγουμε τα πάνδεινα.  Κι αντί να προσπαθούμε να χειραγωγούμε με δαιμονολογίες την κοινή γνώμη, οφείλουμε να καταστήσουμε το λαό μας κοινωνό της αλήθειας για την πραγματική κατάσταση του τόπου, ώστε να γίνει συνειδητά συμμέτοχος στην τιτάνια συλλογική προσπάθεια που απαιτείται για την ανόρθωση του.  Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού —κι αυτό το αντιλαμβάνεται η ώριμη ελληνική κοινωνία, που βιώνει τα προβλήματα της και γνωρίζει τις ανάγκες της πολύ καλύτερα από τους χειραγωγούς της.

Φίλες και φίλοι,

Ο τίτλος της ημερίδας σας αναδεικνύει το πραγματικό διακύβευμα της σημερινής κρίσης.  Χρέος και συμφέρον των παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων του τόπου είναι να δώσουν με τις θέσεις, με τις πράξεις τους, βιώσιμη ελπίδα σ’ έναν λαό που σήμερα διακατέχεται από ανασφάλεια και φόβο για το αύριο που του ξημερώνει.  Μπορούμε να το πετύχουμε —με τις αξίες μας και τη δουλειά μας.