Τοποθέτηση του Προέδρου του ΣΕΒ κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλου στη συνάντηση με τους εκπροσώπους των ΜΜΕ, 20/3/2012

“Είναι εύλογη η ανακούφιση που προκάλεσε η επιτυχής ολοκλήρωση του PSI και η έγκριση της νέας δανειακής σύμβασης. Μας δόθηκε χρόνος, χρήμα, μια συμπληρωματική ευκαιρία. Μας επιτρέπεται να ελπίζουμε –απαγορεύεται όμως να επαναπαυτούμε. Τα πιο δύσκολα παραμένουν ακόμη μπροστά μας. Στο χέρι μας είναι ωστόσο να τα κάνουμε δυνατά.

Στον τόπο μας, οι δημόσιοι ρήτορες ξιφουλκούν πάντα εν ονόματι της αλήθειας, ενώ εδώ και πολλά χρόνια πορεύονται με τα ψέματα. Ψεύτικη ευημερία, ψεύτικη ανάπτυξη, ψεύτικες υποσχέσεις για το αύριο. Με τα ψέματα αντιμετώπισε το πολιτικό μας σύστημα και την κρίση που από το 2009 αποκάλυψε την πλήρη γύμνια του μεταπολιτευτικού μας εποικοδομήματος. Οι πολιτικοί ταγοί μετακύλισαν τις ευθύνες τους στον λαό, επιβάλλοντάς του πολλές άδικες τιμωρίες και ανώφελες θυσίες. Τον έκαναν φτωχότερο χωρίς να του δώσουν προοπτική. Κάτω από το χαλί του πρώτου Μνημονίου έκρυψαν τα δικά τους ελλείμματα –τη δική τους αδυναμία ν’ ανταποκριθούν στις ευθύνες τους.

Αλλά, η αλήθεια στην πολιτική δεν αποτελεί μια αφηρημένη ηθική επιταγή –είναι ανάγκη προσαρμογής στην πραγματικότητα. Τα κόμματα εξουσίας αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν σε αυτήν όταν απειλήθηκαν από άτακτη εθνική χρεοκοπία. Τότε ανέθεσαν την ευθύνη διαχείρισης σε ένα τεχνοκράτη πρωθυπουργό χωρίς κομματικές εξαρτήσεις. Αναγκαστική προσαρμογή στην πραγματικότητα ήταν και η υπερψήφιση, από την υπεύθυνη πλειοψηφία της Βουλής, του νέου Μνημονίου –που αποτελεί το επώδυνο τίμημα για την πεισματική άρνηση του πολιτικού συστήματος να υλοποιήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές. Ήταν –είναι– μια διπλή ευοίωνη εξέλιξη. Από ‘κει που ήμασταν στο τέρμα, μας ξανάβαλε σε μια νέα αφετηρία. Αλλά, τίποτα δεν έχει ακόμη κριθεί. Μπροστά μας έχουμε ένα ηράκλειο έργο αλλαγής και πίσω μας δυόμιση, σε μεγάλο βαθμό, σπαταλημένα χρόνια.

Θα κερδίσουμε τη μάχη για ένα καλύτερο μέλλον, μόνο αν αποτινάξουμε οριστικά το κακό παρελθόν και, κυρίως, τη νοσταλγία του. Θα πρέπει να επιδείξουμε έμπρακτο ζήλο και μετρήσιμη αποφασιστικότητα. Η αξιοπιστία της χώρας μας παραμένει στο ναδίρ. Παρά το «κούρεμα», τα οικονομικά μας προβλήματα παραμένουν κολοσσιαία. Για να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των εταίρων μας και των αγορών θα πρέπει, οπωσδήποτε, να τηρήσουμε με συνέπεια τις ασφυκτικές δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει.

Επιπλέον, όμως, είναι εθνικό συμφέρον να κάνουμε ουσιαστικά βήματα αλλαγής πέρα από αυτές. Η τήρηση των ευρωπαϊκών μας υποχρεώσεων είναι προϋπόθεση για να μην καταστραφούμε. Αλλά, η οριστική διέξοδος από τη σημερινή κατάσταση και η επάνοδός μας στην ελπίδα, εξαρτάται μόνο από την εθνική μας βούληση να γίνουμε μία σύγχρονη, συντεταγμένη κοινωνία και να χτίσουμε μία αναπτυγμένη οικονομία.

Είμαστε σε μία κρίσιμη αφετηρία που θα σηματοδοτηθεί από τις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Είναι η ώρα των πολιτών. Η σκληρή προσπάθεια που έχουμε μπροστά μας απαιτεί τη λαϊκή συναίνεση. Ο λαός μας δεν θα δώσει με την ψήφο του λευκή επιταγή σε κανένα κόμμα. Η ψήφος του όμως πρέπει να είναι επιλογή ευθύνης και όχι άρνησης, επιλογή διεξόδου και όχι διαμαρτυρίας, ώστε να αντιστοιχεί με το ευρύτερο διακύβευμα αυτών των εκλογών.

Διότι, πέρα από τις στενές κομματικές επιλογές, οι εκλογές αυτές έχουν και ένα δημοψηφισματικό χαρακτήρα. Με βάση τους συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν από την κάλπη, θα προσδιοριστεί η τροχιά του μέλλοντός μας ως έθνος. Είναι ίσως οι πιο κρίσιμες εκλογές στη μεταπολεμική μας ιστορία.

Το πραγματικό διακύβευμα είναι:

•  Ή θα πάρουμε συνειδητά τον ανηφορικό δρόμο προς την ευρωπαϊκή μας ολοκλήρωση, με τα χρήματα και τους όρους των εταίρων μας, τηρώντας τις δεσμεύσεις που μας επέβαλαν και διαπραγματευόμενοι τις ευκαιρίες που μπορούν να μας δώσουν.
•  Ή θα παραιτηθούμε από την προσπάθεια της ολομέτωπης αλλαγής και από το ευρωπαϊκό μας μέλλον, αναδεχόμενοι το εφιαλτικό κόστος της επιστροφής στα στενά εθνικά σύνορα και της οικονομικής βαλκανιοποίησης της χώρας.

Γι’ αυτό και είναι ιδιαίτερα βαριά η ευθύνη των πολιτικών δυνάμεων ενώπιον της κάλπης. Καλούνται ν’ αναλάβουν δεσμεύσεις, όχι να δώσουν υποσχέσεις. Να αντιπαρατεθούν με σχέδια δράσης, όχι με σκιαμαχίες. Να διατυπώσουν αλήθειες, όχι να εξαπατήσουν με ευχολόγια. Οφείλουν, με άλλα λόγια, να εξηγήσουν χωρίς υπεκφυγές στον λαό τις προθέσεις τους, το πρόγραμμά τους και, πάνω απ’ όλα, τις συνέπειες των επιλογών τους στη ζωή του καθενός και στο μέλλον μας, για να μην αφεθεί ελεύθερο το πεδίο στα κόμματα της εθνικής ανευθυνότητας και της δήθεν φιλολαϊκής δημαγωγίας.

Το πραγματικό δίλημμα αυτών των εκλογών είναι αν θα επικυρώσουμε τον δρόμο που άνοιξε η κυβερνητική πλειοψηφία Παπαδήμου με τον γενναίο συμβιβασμό πολιτικής ωριμότητας και εθνικής ευθύνης που επέδειξαν οι εταίροι της ή αν θα επιλέξουμε την αποξένωσή μας από την Ευρώπη με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Στην κάλπη αυτή, πέρα από κόμματα και επί μέρους προγραμματικές διαφορές, θα αντιπαραταχθούν ουσιαστικά δύο μόνο παρατάξεις, με μία σαφή διαχωριστική γραμμή.

Από τη μια, εκείνοι που αγωνίζονται να διατηρήσουν ένα χρεοκοπημένο μοντέλο, υπερασπιζόμενοι τα δικά τους παρασιτικά συμφέροντα σε βάρος του λαού.

Από την άλλη, εκείνοι που θέλουν ειλικρινά την επίμοχθη αλλαγή μέσα από τις μεταρρυθμίσεις, την εθνική πρόοδο μέσα στην ευρωπαϊκή κοίτη.

Κάποιοι προσπαθούν να διαχωρίσουν τις πολιτικές δυνάμεις και να διχάσουν το λαό σε φίλο-μνημονιακούς και αντί-μνημονιακούς. Είναι μεθόδευση πολιτικά δόλια, κοινωνικά καταστροφική και εθνικά επικίνδυνη. Το μνημόνιο είναι ένα αναγκαίο κακό, αποτέλεσμα των δικών μας λαθών και παθογενειών. Από εμάς εξαρτάται να υπερκεράσουμε τους όρους που μας το επέβαλαν και να χαράξουμε την εθνική διέξοδο από αυτό.

Είναι βέβαιο ότι οι κερδοσκόποι του λαϊκού θυμικού, οι σπεκουλαδόροι του χάους και της αναρχίας, η οπισθοδρομική κομπανία της εθνικής υποτίμησης και της δραχμής, θα δώσουν τον υπέρ πάντων αγώνα στη μάχη αυτή. Συμφέρον τους είναι να καταστήσουν τις εκλογές αυτές αφετηρία ανωμαλίας. Χρέος μας είναι να αποτελέσουν οι εκλογές αυτές αφετηρία ελπίδας. Να αναδείξουν ένα συσχετισμό δυνάμεων που θα μπορέσει να ξαναβάλει την Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης, με εθνικούς όρους και πέρα από τον πειθαναγκασμό του μνημονίου.

Ενώπιος ενωπίω με τις κάλπες αυτές που θα καθορίσουν το μέλλον του, ο λαός θα πρέπει συνειδητά να επιλέξει: Ευρώπη ή χάος. Μέσα στην Ευρώπη, η δοκιμασία που περνάμε μπορεί να ξεπεραστεί. Έξω από την Ευρώπη, η φτώχεια θα είναι οριστική”.