Τοποθέτηση του Προέδρου του ΣΕΒ κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλου στη συνέντευξη τύπου στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου Ελλάδος, 3/4/2013
«ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ ΥΠΟ ΤΟΝ ΊΣΚΙΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ»
Τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα της Κύπρου συντάραξαν την Ελλάδα. Αναστάτωσαν όμως και την ίδια την Ευρώπη. Απειλούν την ελληνική οικονομία με βαθύτερη ύφεση. Κλονίζουν όμως και το ίδιο το ευρωπαϊκό θεσμικό εποικοδόμημα. Και μας υποχρεώνουν όλους, Έλληνες και εταίρους, Βόρειους και Νότιους, πιστωτές και χρεώστες, να αναλογιστούμε σοβαρά την πορεία και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι επιπτώσεις της κυπριακής κρίσης είναι τόσο άμεσες όσο και μακροπρόθεσμες.
Μετά την εθνικοποίηση του ευρωπαϊκού δημόσιου χρέους επήλθε και η εθνικοποίηση του ίδιου του ευρωπαϊκού νομίσματος. Μόνο κατ’ ευφημισμό αποτελεί πλέον το ευρώ κοινό νόμισμα. Διότι, και επίσημα πια, δεν έχει την ίδια αξία παντού μέσα στην Ε.Ε. Ουδείς μπορεί να προδικάσει τι σημαίνει αυτό. Όλα είναι ανοιχτά: από την επαναφορά της Ε.Ε. στην τροχιά της πραγματικής ενοποίησης μέσα από ριζοσπαστικές αναθεωρήσεις θεσμών και διαδικασιών, μέχρι τον επίσημο διαχωρισμό της σε Βορρά και Νότο –ή και την οριστική διάσπασή της. Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: σήμερα, αυτό που σε μεγάλο βαθμό συντηρεί την Ένωση είναι η απουσία ενός μηχανισμού εξόδου και ο φόβος που προκαλεί μια τέτοια προοπτική. Αλλά αυτό είναι η δύναμη της αδράνειας. Κι η αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης επιτάσσει μια φυγή προς τα εμπρός.
Οι επιλογές που επιβλήθηκαν στην περίπτωση της Κύπρου έχουν τη δική τους λογική. Ελέγχονται ωστόσο για την ακαμψία και τη βιαιότητά τους, ενώ δεν είναι απαλλαγμένες από ιδεοληψίες και στενά εθνικές σκοπιμότητες. Και μόνο η αρχική αποδοχή από το Euro[group] της κατάργησης της εγγύησης για τις καταθέσεις μέχρι 100.000 και η αύξηση των κινδύνων σε σχέση με τον διαμεσολαβητικό ρόλο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, έθεσε σε αμφισβήτηση έναν από τους θεμελιώδεις λίθους της σύγχρονης οικονομίας. Οι δηλώσεις στη συνέχεια του επικεφαλής του Eurogroup, καθώς και του επικεφαλής του Γερμανικού Διευθυντηρίου, ενέτειναν την αναταραχή, υπογράμμισαν τις διαφωνίες και ανέδειξαν τις αδυναμίες που υπονομεύουν την Ε.Ε.
Οι επιπτώσεις της Κυπριακής «συνταγής» δεν είναι χωρίς απόηχο στην παγκόσμια οικονομική τάξη. Στη Γερμανία, που σήμερα αποτελεί τον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα, αποδίδεται η πρόθεση μιας βίαιης αναθεωρητικής παρέμβασης στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα υπό τον ίσκιο της κρίσης.
Η παρέμβαση αυτή επιχειρείται χωρίς ευρύτερη συναίνεση, και ίσως χωρίς μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Το Βερολίνο –και κατ’ επέκταση η Ε.Ε.– δίνει την εντύπωση ότι αντιδρά κατά περίπτωση σε κάθε μία από τις διαδοχικές κρίσεις που ξεσπούν, εμμένοντας αμετάθετα στις πολιτικές λιτότητας. Αυτό ενέχει μεγάλους και προφανείς κινδύνους. Εκτρέφει αντιγερμανικά αισθήματα και γενικότερα τον ευρωσκεπτικισμό στους πιο ευάλωτους λαούς της Ευρώπης, στη συνείδηση των οποίων η κρίση έχει φθείρει το ευρωπαϊκό ιδεώδες –και η λιτότητα δεν αποτελεί, βέβαια, εναλλακτικό όραμα. Βλέπουμε έτσι να διασαλεύεται η ευρωπαϊκή συνοχή, να εκτίθενται οι κυβερνήσεις στα μάτια των λαών τους, να επέρχεται πολιτική αστάθεια και κοινωνική ανωμαλία…
Διαβάστε εδώ το πλήρες κείμενο της Ομιλίας.
