Τοποθέτηση του Προέδρου του ΣΕΒ κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλου στο σεμινάριο του International Labour Organization, 25/6/2013

  Τοποθέτηση του Προέδρου του ΣΕΒ,
κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλου

Ύστερα από τέσσερα χρόνια πρωτοφανούς λιτότητας και ύφεσης, η οικονομία μας εξακολουθεί να βρίσκεται σε στασιμότητα και η κοινωνία εξακολουθεί να μη βλέπει διέξοδο.  Παρόλα όσα έχουν γίνει, παρόλα όσα έχουμε υποστεί, η κρίση δεν δείχνει σημάδια ουσιαστικής αναστροφής.  Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση που αντιμετωπίζει και η νέα κυβέρνηση:  να παγιώσει συνθήκες πολιτικής σταθερότητας και να προχωρήσει με ταχύτερους ρυθμούς την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων.  Οι προϋποθέσεις γι’ αυτό υπάρχουν.  Εμείς της ευχόμαστε καλή επιτυχία –όπως θα ευχόμασταν σε κάθε κυβέρνηση σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία.  Είναι συμφέρον όλων μας να έχουμε κυβερνήσεις που επιτυγχάνουν.

Εκείνο όμως που θα έπρεπε ήδη να έχουμε καταφέρει μέσα σε αυτά τα πέτρινα χρόνια, ήταν να γίνουμε σοφότεροι –τουλάχιστον σε επίπεδο πολιτικών φορέων και κοινωνικών εταίρων.  Να είχαμε μάθει να μιλάμε πιο ειλικρινά.  Και να προσπαθούμε πιο παραγωγικά.

Δυστυχώς, σε επίπεδο δημόσιου λόγου εξακολουθούν να επικρατούν οι εξαγγελίες, τα προσχήματα και οι υποσχέσεις.  Και σε επίπεδο κοινωνικών εταίρων, ο διάλογος εξακολουθεί να διεξάγεται με όρους του παλιού καλού καιρού –αγνοώντας την σημερινή πραγματικότητα των λουκέτων και της ανεργίας, της καχεξίας της αγοράς και της αγωνίας των νέων.

Περίτρανο παράδειγμα αυτού του στρουθοκαμηλισμού είναι η Εθνική ΣΣΕ.  Ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων αποτέλεσε μια κατάκτηση του διεθνούς εργατικού κινήματος σε πολύ περασμένες εποχές, εποχές ασυδοσίας του κεφαλαίου.  Στη χώρα μας, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις είναι ένα εργασιακό κεκτημένο που ο ΣΕΒ στήριξε πάντοτε έμπρακτα και γενναιόδωρα, επιδιώκοντας εργασιακή ειρήνη και δίκαιη κατανομή των ωφελημάτων της ανάπτυξης.  Αλλά σήμερα πια, όπως ξέρουν ακόμα κι αυτοί που δεν το ομολογούν, η ΕΓΣΣΕ με την παλιά της μορφή είναι ένα αδειανό πουκάμισο.  Την αντιμετωπίζουμε προσχηματικά ως… τοτέμ!  Αλλά, όλοι ξέρουμε πως η προσαρμογή της είναι απαραίτητη για να ξαναγίνει ένας λειτουργικός άξονας κοινωνικής διαβούλευσης.  Κι αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να διέπεται από μια τυπολατρική, γραφειοκρατική προσπάθεια διαφύλαξης της αγοραστικής δύναμης και αναδιανομής του εισοδήματος, αλλά να αποτελέσει ένα σύγχρονο εργαλείο με στόχο τη διαφύλαξη των θέσεων εργασίας, την καταπολέμηση της ανεργίας και την επαναφορά της οικονομίας σε τροχιά ανάπτυξης.

Αυτό το πλαίσιο επιτάσσει ένα νέο ρόλο, όπως κι ένα νέο λόγο, για όλους τους κοινωνικούς εταίρους.  Οι παλιές διεκδικήσεις είναι πλέον άνευ περιεχομένου, το συνηθισμένο παζάρι για τον κατώτατο μισθό είναι άνευ αντικειμένου.  Αυτά που ξέραμε, δεν ισχύουν πια.  Η πραγματικότητα υπαγορεύει να συμπαραταχθούμε σε νέα πεδία διεκδικήσεων για να περιφρουρήσουμε το δικαίωμα στην εργασία, να συστοιχηθούμε με σύγχρονες προτάσεις για τις κοινές αναπτυξιακές ανάγκες.  Δεν έχουμε οι κοινωνικοί εταίροι σήμερα την πολυτέλεια να είμαστε αντίπαλοι.  Το ερώτημα είναι αν μπορούμε, από απλοί κοινωνικοί εταίροι, να γίνουμε συνέταιροι σε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο και σε μια κοινή προσπάθεια για τη νέα μορφή ανάπτυξης και προόδου.
Γιατί οι συνέταιροι μοιράζονται τον κόπο, το ρίσκο, αλλά και τα ωφέλη.

Στο τέλος-τέλος, μόνο με βιώσιμες και ανταγωνιστικές επιχειρήσεις μπορούμε ν’ ανακτήσουμε τις χαμένες δουλειές και να υπάρξει ρεαλιστική προοπτική αποκατάστασης των εισοδημάτων.

Η πραγματικότητα της κρίσης επιβάλλει ένα νέο πρότυπο ΕΓΣΣΕ, που ν’ αγκαλιάζει τα πλατύτερα προβλήματα της εργασίας, της οικονομίας και της ανάπτυξης.  Επιβάλλει μια νέα μορφή κοινωνικού διαλόγου, που θα αποσκοπεί σε μια προσπάθεια να σχεδιάσουμε από κοινού τη σταδιακή επιστροφή σ’ ένα καλύτερο μέλλον για τους εργαζομένους και τις επιχειρήσεις.

Στην προσπάθεια αυτή, η συμβολή του ILO, με το κύρος, την πείρα και τη γνώση που διαθέτει, μπορεί να αποδειχθεί πραγματικά πολύτιμη.  Εμείς προσβλέπουμε στη συμμετοχή και τη συνεισφορά του.

Είναι ανακόλουθο με τις ανάγκες των καιρών να κρυβόμαστε πίσω από προσχήματα και στερεότυπα για να βρίσκουμε άλλοθι αδράνειας.  Στόχος του ΣΕΒ είναι να εισαγάγει τον κοινωνικό διάλογο σε μια νέα εποχή.  Και να προσδώσει στην ΕΓΣΣΕ μια νέα διάσταση.  Στον στόχο αυτόν θα επιμείνουμε.  Και δηλώνω ξεκάθαρα, ότι μόνο στη βάση αυτή έχει νόημα να συζητήσουμε.