Επισκόπηση
- Η χώρα προχωρά σε μία ακόμη εκλογική αναμέτρηση εντός του 2015, χωρίς να υπάρχουν σαφείς απαντήσεις από τους πολιτικούς στα ακόλουθα ερωτήματα των πολιτών και των επιχειρήσεων: Γιατί πρέπει να εφαρμοσθεί το Μνημόνιο; Απαιτούνται παράλληλα/εναλλακτικά προγράμματα; Μπορούν να αυξηθούν η απασχόληση και τα εισοδήματα χωρίς να αυξηθεί η παραγωγικότητα; Χρειαζόμαστε τις επενδύσεις; Πώς θα γίνουν επενδύσεις αν δεν αρθούν τα διαρθρωτικά εμπόδια και εξασφαλισθεί η κερδοφορία των επιχειρήσεων; Πώς θα μετασχηματισθεί η ελληνική οικονομία από μια οικονομία που εισάγει, σε μια οικονομία που παράγει και εξάγει; Απαιτείται βελτίωση της ανταγωνιστικότητας; Είναι αναγκαία η σχετική συγκράτηση του κόστους κάτω από την αύξηση της παραγωγικότητας, ώστε να παράγονται ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες; Πώς ενσωματώνεται η καλύτερη ποιότητα και τεχνολογία στην παραγωγή χωρίς αύξηση της κερδοφορίας; Πως οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αυξάνουν την ανταγωνιστικότητα; Τα ΜΜΕ καλούνται να θέσουν ευθέως στα κόμματα αυτές τις ερωτήσεις και να απαιτήσουν ξεκάθαρες απαντήσεις.
- Οι κεφαλαιακοί έλεγχοι έχουν ανακόψει την ραγδαία εκροή καταθέσεων. Όμως, πέραν των επιχειρηματικών κινήσεων τακτικής σε ό,τι αφορά στη σύναψη και αποπληρωμή δανείων, η εκροή καταθέσεων συνεχίσθηκε και τον Ιούλιο. Επιβεβαιώνεται έτσι για πολλοστή φορά, στην ιστορία των αγορών και των εθνών, ότι κρατικοί έλεγχοι μπορεί να συγκρατήσουν τις αθρόες εκροές χρήματος, δεν μπορούν όμως να οδηγήσουν σε εισροές – αυτό μόνο η εμπιστοσύνη μπορεί να το καταφέρει. Το χρήμα δεν διατάσσεται, γητεύεται.
- Η εξέλιξη των δεικτών εμπιστοσύνης καταγράφει μια συνολική υποχώρηση, η οποία όμως είναι πιο ισχυρή από την πλευρά της παραγωγής και του PMI και πιο συγκρατημένη από την πλευρά της κατανάλωσης. Ιδιαίτερα ανησυχητική εξέλιξη είναι η κατάρρευση σε απόλυτα ιστορικά χαμηλά των προσδοκιών για προσλήψεις στη βιομηχανία και τις υπηρεσίες.
- Μεγάλα παρεμένουν τα περιθώρια αύξησης της ανταγωνιστικότητα της χώρας μέσω της βελτίωσης του ρυθμιστικού και επιχειρηματικού περιβάλλοντος, με παράλληλη βελτίωση των αποδοχών για τους εργαζόμενους, αντί της συνεχούς υποχώρησής τους. Σήμερα, παρά ποτέ άλλοτε, καλούνται τα πολιτικά κόμματα να εξηγήσουν πώς μπορεί η χώρα να αναπτυχθεί χωρίς να γίνουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (σελ. 6) που άλλες χώρες αξιοποιούν για τη δική τους ανάπτυξη. Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δε σημαίνει τίποτα άλλα παρά κατάργηση προνομίων. Θα τολμήσει κανείς να αξιοποιήσει αυτή την ευκαιρία προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος και της γενικότερης ευημερίας των πολιτών;
Διαβάστε εδώ το Εβδομαδιαίο δελτίο για την Ελληνική οικονομία – Οικονομία & Επιχειρήσεις: Εκλογές στα τυφλά; – 3 Σεπτεμβρίου 2015.
