Χαιρετισμός του Προέδρου ΣΕΒ κ. Θεόδωρου Φέσσα στην εκδήλωση για την φαρμακευτική βιομηχανία
Στον 9ο χρόνο ύφεσης και στον 7ο χρόνο μνημονίων, οι μακροοικονομικές ισορροπίες έχουν εν πολλοίς αποκατασταθεί. Αυτό που δεν έχει συμβεί δυστυχώς ακόμη είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία και τις προοπτικές της. Τα πλήγματα στην αξιοπιστία της ήταν πολλαπλά και χρειάζεται συστηματική προσπάθεια για την ανατροπή τους από όλους μας. Με έργα πλέον και όχι λόγια.
Ό,τι ήταν να ειπωθεί για την ελληνική οικονομία και τον αναγκαίο μετασχηματισμό της, έχει ειπωθεί. Είναι πλέον φανερό ότι η επιβίωση και η ανάκαμψή της εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την μεγέθυνση του ιδιωτικού τομέα και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς του.
Πηγή δημιουργίας πλούτου δεν μπορεί να είναι το κράτος. Δεν έχει ούτε την οικονομική, ούτε την επιχειρησιακή δυνατότητα.
Καλές, σταθερές και βιώσιμες δουλειές που δημιουργούν προστιθέμενη αξία και πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα δημιουργεί πλέον μόνο ο ιδιωτικός τομέας, με επενδύσεις και παραγωγή προστιθέμενης αξίας. Εκεί πρέπει να βασιστεί και η αναπτυξιακή προοπτική της χώρας.
Χαίρομαι ειλικρινά γιατί σήμερα μας δίνεται η ευκαιρία να ακούσουμε και να συζητήσουμε τις προοπτικές ενός δυναμικού κλάδου της οικονομίας μας, με σημαντικό αποτύπωμα στις εξαγωγές, στην καινοτομία, στα δημόσια έσοδα αλλά και στις θέσεις απασχόλησης.
Επιτρέψτε μου μια σύντομη αναφορά για το τι συμβαίνει στην οικονομία σήμερα:
Η οικονομία από τη μία φαίνεται να αντέχει. Από την άλλη όμως η προοπτική της ανάκαμψής της δείχνει εξαιρετικά αδύναμη. Οι επιπτώσεις των μέτρων του προγράμματος προσαρμογής στα εισοδήματα επιχειρήσεων και νοικοκυριών, το μίγμα πολιτικής που εφαρμόζεται με την παράλογη υπερφορολόγηση πολιτών και επιχειρήσεων, πληγώνει την οικονομική δραστηριότητα.
Το επιχειρηματικό περιβάλλον παραμένει δυσμενές.
Κλειδί για το σπάσιμο του φαύλου κύκλου της στασιμότητας στην οικονομία είναι οι παραγωγικές επενδύσεις, που θα συμβάλουν αποτελεσματικά στην ανάπτυξη και στη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Γι’ αυτό και είναι αναγκαία, σε εθνικό επίπεδο, η εκπόνηση μιας ρεαλιστικής εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής, πέρα από τα μνημόνια, και με γνώμονα την αντιμετώπιση της μεγάλης αυτής πρόκλησης.
Σε αυτή τη στρατηγική χρειάζονται φιλόδοξοι αλλά ρεαλιστικοί στόχοι, και άνθρωποι, που είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν και να συνεργαστούν για την ανάκαμψη της χώρας. Χωρίς ιδεοληψίες και στεγανά. Ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας μόνο από κοινού μπορούν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά.
Εάν θέλουμε ένα νέο παραγωγικό πρότυπο που δημιουργεί οικονομική ανάπτυξη και δουλειές, με τεχνολογία, εξαγωγές, παραγωγικά δίκτυα και συνέργειες, τότε θέματα όπως οι θεσμοί, το επιχειρηματικό περιβάλλον, η χρηματοπιστωτική αγορά, η καινοτομία, κ.ά., χρήζουν σημαντικών μεταρρυθμίσεων.
Ταυτόχρονα χρειάζεται διαρκής βελτίωση κρίσιμων δεικτών ανταγωνιστικότητας στους οποίους η Ελλάδα παραμένει ουραγός. Για να συμβεί αυτό, δεδομένης της δημοσιονομικής προσαρμογής, για την οποία η χώρα έχει δεσμευθεί, είναι αναγκαίο να ληφθούν υπόψη, μεταξύ άλλων, οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
- Εφαρμογή των μέτρων του Μνημονίου, ιδιαίτερα ως προς το σκέλος των διαθρωτικών μεταρρυθμίσεων, χωρίς άλλες καθυστερήσεις.
- Στοχευμένη μείωση των λειτουργικών δαπανών του δημοσίου.
- Επιτάχυνση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων.
- Αντιμετώπιση του προβλήματος των «κόκκινων δανείων», με εφαρμογή νέου θεσμικού πλαισίου και αξιοποίηση της δυνατότητας πώλησης επισφαλών απαιτήσεων και αναδιάρθρωσης υπερχρεωμένων επιχειρήσεων.
- Μείωση των φορολογικών/ασφαλιστικών συντελεστών, στη βάση ενός ισοδύναμου προγράμματος καταπολέμησης της φοροκλοπής.
- Θέσπιση οριζόντιων κινήτρων, όπως οι υπεραποσβέσεις για τις επενδυτικές δαπάνες.
Η φαρμακοβιομηχανία αποτελεί έναν από τους δυναμικότερους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, που παράγει προστιθέμενη αξία, είναι ο δεύτερος κλάδος στις εξαγωγές και σε μερίδιο δαπανών έρευνας και ανάπτυξης (ως ποσοστό επί του τζίρου) και εργοδοτεί 50.000 εργαζόμενους (άμεσα και έμμεσα), με υψηλή κατάρτιση και εξειδίκευση.
Θα μπορούσε λοιπόν να αποτελέσει, όχι μόνο αναπτυξιακό μοχλό και δημιουργό πολλών και καλών θέσεων εργασίας, αλλά και σημαντικό παράγοντα για την αύξηση του γνωσιακού περιεχομένου των ελληνικών προϊόντων, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως βασικό ανάχωμα στο brain drain.
Μπορεί όμως σήμερα η φαρμακοβιομηχανία να αποτελέσει αναπτυξιακό μοχλό για την ελληνική οικονομία;
Πιθανόν, μόλις αντιμετωπισθούν αποφασιστικά τα εμπόδια και προβλήματα, που δυσχεραίνουν τη λειτουργία και την ανταγωνιστικότητά της.
Προϋπόθεση λοιπόν για την ανάπτυξη της Ελληνικής Φαρμακοβιομηχανίας είναι μια ολοκληρωμένη και ρεαλιστική κλαδική στρατηγική με στόχους, κατάλληλα εργαλεία και αγαστή συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, την οποία και ευελπιστώ να μας παρουσιάσουν οι διοργανωτές σήμερα.
Σας ευχαριστώ.
