Ομιλία του Αντιπροέδρου του ΣΕΒ κ. Κωνσταντίνου Μπίτσιου στο Πρώτο Forum «INVESTGR – Ξένες Επενδύσεις στην Ελλάδα» 03/07/2018

Εκ μέρους του Προέδρου και του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΒ, σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση να απευθύνω χαιρετισμό στο πρώτο Φόρουμ για Ξένες Επενδύσεις στην Ελλάδα.

Το συνέδριο σας, έρχεται σε μια κρίσιμη συγκυρία.  Η Ελλάδα βγαίνει από το Πρόγραμμα, τον προσεχή Αύγουστο και το ζητούμενο είναι η χώρα να μπει σε σταθερή αναπτυξιακή τροχιά.

Τη συμφωνία για το Ελληνικό χρέος, πρέπει να την εκτιμήσουμε με σύνεση. Είναι ένα προϊόν συμβιβασμών στο Ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι ανάγκες εξυπηρέτησής του χρέους μειώνονται σημαντικά για την επόμενη δεκαπενταετία. Αλλά παραλλήλως, δεν δίνονται πολλά για να αποφευχθούν οι αντιδράσεις της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Η συμφωνία αυτή, δεν λειτουργεί καταλυτικά στην επιτάχυνση των επενδύσεων, καθώς τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα στερούν απαραίτητους πόρους από την οικονομία.Έχοντας διευθετήσει μεσοπρόθεσμα τον «αριθμητή» στο λόγο χρέος/ΑΕΠ, επιβάλλεται πλέον να εστιάσουμε τις πολιτικές μας στον «παρανομαστή», δηλαδή στην αύξηση του ΑΕΠ, με τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και την υπεύθυνη δημοσιονομική διαχείριση σε βάθος δεκαετιών. Η δυναμική ανάπτυξη της οικονομίας με φιλοεπενδυτικές πολιτικές είναι μονόδρομος.

Οδεύουμε προς την έξοδο από το πρόγραμμα προσαρμογής, με τη χώρα μας να έχει αναλάβει δύσκολες δεσμεύσεις, για πολλά χρόνια. Υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα έως το 2060 που στερούν βραχυπρόθεσμα  πόρους από την πραγματική οικονομία και δυσχεραίνουν την ανάπτυξη.

Αλλά και σημαντικές διαρθρωτικές προσαρμογές που επιβάλλουν ένα αυστηρό πλαίσιο μετα-μνημονιακής εποπτείας. Και με την εμπιστοσύνη που είχε διαρραγεί, να μην έχει ακόμα αποκατασταθεί. Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης είναι καίριο ζητούμενο. Πρέπει να την κτίσουμε για να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας. Αυτό, θα εξαρτηθεί από τον τρόπο που θα πορευθούμε.

Τρία πράγματα πρέπει πάση θυσία, να γίνουν στο εξής:

Πρώτον, δεν πρέπει να ξηλωθούν οι μεταρρυθμίσεις και να επιστρέψουμε στις πελατειακές πολιτικές του παρελθόντος.

Δεύτερον, πρέπει να αλλάξει το μείγμα πολιτικής με έμφαση στη μείωση του μη μισθολογικού κόστους και

Τρίτον, να αποτραπεί οποιαδήποτε πολιτική πόλωση που μπορεί να οδηγήσει σε οικονομική αστάθεια κατά το επόμενο κρίσιμο δεκαοκτάμηνο.

Η Ελληνική οικονομία, έχει πληρώσει ακριβά την έλλειψη πολιτικής σταθερότητας και συνεννόησης. Οι μεγάλες θυσίες των πολιτών και των επιχειρήσεων πρέπει να πιάσουν τόπο.

Να σταματήσουμε να αποδίδουμε τα δικά μας σφάλματα στους τρίτους, στους «ξένους», σε σκοτεινές δολοπλοκίες.Έχουν και οι άλλοι ευθύνες, έχουν διαπράξει και αυτοί σφάλματα αλλά η  λύση για την οριστική έξοδο από την κρίση είναι πλέον κυρίως, στα χέρια μας. Αυτό είναι άλλωστε το βαθύτερο μήνυμα της συμφωνίας που επετεύχθη την περασμένη εβδομάδα.

Πέρα, όμως, από τις εσωτερικές προκλήσεις έχουμε και τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις που επηρεάζουν τη χώρα. Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ιταλία, επιβεβαιώνει πως το κύμα αντισυστημικής ψήφου δεν έχει εκτονωθεί. Ο διεθνής εμπορικός πόλεμος που έχει ξεσπάσει βλάπτει τις προοπτικές της διεθνούς οικονομίας.

Οι διαπραγματεύσεις για το Brexit δείχνουν πάλι να καρκινοβατούν. Η Ελλάδα συνεπώς, κάνει μια  νέα αρχή στις διεθνείς αγορές, σε μια περίοδο με αρκετή ρευστότητα για τη διεθνή οικονομία.

Κυρίες και κύριοι,

Η κρίση, έχει αφήσει βαθιές πληγές στην ελληνική οικονομία και κατ’ επέκταση και στην ελληνική κοινωνία. Τη ριζική αποεπένδυση, τη διάρρηξη του παραγωγικού ιστού της χώρας και τη συνακόλουθη υψηλή ανεργία. Και αυτές οι πληγές έρχονται να προστεθούν, στα συσσωρευμένα προβλήματα ανταγωνιστικότητας. Η χώρα συνεπώς, πρέπει να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά. Για να μπούμε σε αναπτυξιακή τροχιά πρέπει να προσελκύσουμε πολλές και καλές επενδύσεις.

Και για να προσελκύσουμε επενδύσεις, πρέπει να δημιουργήσουμε ένα φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον. Το ζητούμενο συνεπώς, στο οποίο πρέπει να απαντήσουμε είναι το ποιες πολιτικές θα φέρουν την ανάπτυξη. Στον ΣΕΒ πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνουμε πολύ πιο φιλόδοξοι και απαιτητικοί από τους εαυτούς μας, ως προς τους στόχους που θέτουμε στην οικονομία.

Όταν έχουμε απωλέσει 25% του ΑΕΠ μας, όταν η ανεργία βρίσκεται ακόμη στο 20%, όταν η αποεπένδυση των προηγούμενων χρόνων αγγίζει τα 100 δις ευρώ, δεν επιτρέπεται να συμβιβαζόμαστε με αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 1,5 ή του 2%. Η Ελλάδα πρέπει να τρέξει με 4 και 5% ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης, με ετήσια αύξηση επενδύσεων της τάξης του 15%, αν θέλουμε σε 4-5 χρόνια να συγκλίνουμε ξανά με την Ευρώπη και να ισορροπήσουμε την Ελληνική οικονομία. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε ως στόχο οι επενδύσεις να αυξηθούν από 22 δις ευρώ το 2017 σε 45 δις ευρώ το 2022, ή στο 20% του ΑΕΠ, που είναι και ο μέσος όρος των επενδύσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κυρίες και κύριοι,

Η πορεία στην έρημο δεν τελειώνει τον Αύγουστο. Έχουμε ζωτική ανάγκη από επενδύσεις, και για να τις διευκολύνουμε, οφείλουμε να θεμελιώσουμε ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό υπόδειγμα. Δεν πρέπει  να επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος. Αυτό σημαίνει ότι οι επενδύσεις πρέπει να έχουν το σωστό μείγμα.Να στρέφονται προς τους παραγωγικούς κλάδους της οικονομίας και ειδικότερα προς τη βιομηχανία. Το ζητούμενο δεν είναι η Ελλάδα να καταστεί χώρα φθηνών ευκαιριών. Το ζητούμενο, είναι μία ευρωπαϊκού τύπου ανάπτυξη με υψηλή προστιθέμενη αξία που θα δημιουργήσει θέσεις εξειδικευμένης εργασίας με υψηλές αποδοχές για τους εργαζόμενους. Που θα επικεντρώνεται στα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.

Τον ρόλο της ατμομηχανής, που θα ξεκολλήσει την πραγματική οικονομία που θα δημιουργήσει καλά αμειβόμενες νέες θέσεις εργασίας και που θα φέρει επενδύσεις, καλείται να τον παίξει ο ιδιωτικός τομέας.Το συνέδριο που διοργάνωσε ο ΣΕΒ για τις επενδύσεις, τον περασμένο Απρίλιο, είχε ως στόχο, την ανάδειξη των μηχανισμών, των διαδικασιών και δομών που πρέπει να έχει η χώρα ως προϋπόθεση για την ταχύτερη κάλυψη του επενδυτικού κενού.

Το συνέδριο, ανέδειξε τα 50 κρισιμότερα επενδυτικά εργαλεία και έδωσε την ευκαιρία σε επιχειρήσεις αλλά και στη δημόσια διοίκηση να συζητήσουμε, όλοι μαζί, τα συστατικά ενός εντατικού προγράμματος επενδυτικών μεταρρυθμίσεων.

Οι κύριοι στόχοι που αναδείχθηκαν στο πλαίσιο του συνεδρίου –και αυτά που περιμένει να ακούσει η διεθνής επενδυτική κοινότητα από την Ελληνική κυβέρνηση για να πειστεί ότι υπάρχει ένα μετα-μνημονιακό πρόγραμμα Ελληνικής πλέον ιδιοκτησίας είναι οι εξής:

Ένα ερώτημα που μας τίθεται συχνά, είναι σε ποιους κλάδους θα πρέπει να επικεντρωθούν οι επενδύσεις. Είναι προφανώς οι κλάδοι που έχουν υψηλή προστιθέμενη αξία. Εκεί που έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα.Εκεί που δημιουργούνται καλές θέσεις εργασίας.

Ιδιαίτερο βάρος πρέπει να δοθεί σε βιομηχανικές επενδύσεις και στις επενδύσεις σε παραγωγικές υποδομές. Η βιομηχανία είναι πυλώνας των εξαγωγών, της προστιθέμενης αξίας, των επενδύσεων και της απασχόλησης.

Ο δεδηλωμένος στόχος σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι η βιομηχανία να παράγει το 20% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Στην Ελλάδα, ο στόχος μεταφράζεται σε αύξηση της συνεισφοράς στη βιομηχανία, ως ποσοστό του ΑΕΠ, βραχυπρόθεσμα, στο 12% μέχρι το 2020 και μεσοπρόθεσμα στο 15% του ΑΕΠ.  Επενδυτικές ευκαιρίες παρουσιάζονται σχεδόν σε όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας.

Στην ενέργεια, υποδομές διανομής φυσικού αερίου, ηλεκτρική διασύνδεση των νησιών μας, διασύνδεση με γειτονικές χώρες, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Στην εξορυκτική βιομηχανία, αξιοποίηση του σημαντικού ορυκτού πλούτου.

Στις τηλεπικοινωνιακές υποδομές, στα ευρυζωνικά δίκτυα, στα δίκτυα οπτικής ίνας. Στους τομείς της υγείας και των φαρμάκων. Στην ψηφιακή οικονομία που είναι καταλύτης για την ανάπτυξη σε ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων από τα τελωνεία, την εφοδιαστική αλυσίδα, την απονομή δικαιοσύνης, την ηλεκτρονική τιμολόγηση, την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, τις δημόσιες προμήθειες,

Στην εφοδιαστική αλυσίδα για εμπορευματικά κέντρα και συνδυασμένες μεταφορές.

Στον τομέα της αγροδιατροφής για τη σύνδεση γεωργικής παραγωγής, μεταποίησης και τουρισμού.

Κυρίες και κύριοι,

Άκουσα τον υπουργό κ. Πιτσιόρλα, πριν λίγες μέρες, στο Βόλο, ήμασταν και οι δυο ομιλητές στο Σύνδεσμο Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδας, να αναφέρει τα προβλήματα που ανέκυψαν στην επένδυση του Ελληνικού. Και ότι δεν παραδόθηκε εξ’ αρχής, καθαρό τοπίο στους επενδύτες.Πράγματι η επισήμανση αυτή είναι σωστή. Θα ήθελα, όμως, να θέσω το θέμα των επενδύσεων σε ένα γενικότερο πλαίσιο, το οποίο ισχύει και για το Ελληνικό, ισχύει και για άλλες επενδύσεις. Για τους επενδυτές, τίθεται ένα θέμα αρχής.

Όσα στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων η Πολιτεία παραχωρεί με διαγωνισμούς σε ιδιώτες, πρέπει να τα παραχωρεί καθαρά, χωρίς κρυφά βάρη και κρυφές υποθήκες και κυρίως χωρίς κρυφά εμπόδια.

Οφείλει δηλαδή, πριν παραχωρήσει να έχει ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο.

Πυροβολούμε τα πόδια μας, όταν η Πολιτεία προσκαλεί επενδυτές, ολοκληρώνει ιδιωτικοποιήσεις και στη συνέχεια προκύπτουν προσκόμματα.Η απρόσκοπτη υλοποίηση των επενδύσεων είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την προσέλκυση νέων. Οι επενδυτικές αποφάσεις έχουν το δικό τους ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα. Και αν χαθεί χρόνος, χάνεται και η επένδυση.

Είναι, όμως, και κάτι άλλο.

Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, ένα κεντρικό μήνυμα του ΣΕΒ είναι ότι οι κυβερνήσεις και οι αρμόδιοι υπουργοί πρέπει να ακούν τα μηνύματα και τις προτάσεις των επιχειρήσεων. Να συνεργαζόμαστε.

Η ουσιαστική διαβούλευση με τους επιχειρηματικούς φορείς δεν είναι αγγαρεία.

Είναι υποχρέωση απέναντι στην επιχειρηματική τάξη η οποία εν τέλει θα υποστεί τις επιπτώσεις των αποφάσεων της Πολιτείας. Σε μια περίοδο ακραίας υπερφορολόγησης, όπου το ζητούμενο-είναι  η ελάφρυνση των επιχειρήσεων, ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν με επενδύσεις την αναπτυξιακή διαδικασία, βλέπουμε το υπουργείο Εργασίας να εισηγείται νομοθετικές πρωτοβουλίες που κάθε άλλο παρά αυτόν το στόχο να υπηρετούν δημιουργώντας νέα βάρη στις επιχειρήσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εργασίας που συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή και αφορά στο πλαίσιο ανάθεσης εργολαβιών-υπεργολαβιών.

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, εάν μια εταιρεία αναθέσει ένα έργο σε άλλη εταιρεία, καθίσταται συνυπεύθυνη εάν η εταιρεία αυτή  αθετήσει κάποια από τις υποχρεώσεις της.

Έτσι, κάθε επιχείρηση που συνάπτει συμβάσεις έργου με άλλες επιχειρήσεις, θα έχει από εδώ και στο εξής και την ευθύνη ελέγχου για την τήρηση των εργασιακών, φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων της εταιρίας με την οποία συμβάλλεται.

Πέραν της συνυπευθυνότητας αυτό σημαίνει και αυξημένο διαχειριστικό φόρτο για τις επιχειρήσεις, που έχουμε υπολογίσει σε κάποιες χιλιάδες ευρώ για μια ΜμΕ ετησίως.

Να σημειώσουμε εδώ ότι το Υπουργείο Εργασίας, έχει φροντίσει να εξαιρέσει το Ελληνικό δημόσιο από αυτό το σύστημα! Υποκρύπτει, όμως, και κάτι ακόμη πιο σοβαρό:

Βλέπουμε για άλλη μια φορά, την ανικανότητα του ελεγκτικού μηχανισμού να επιτελέσει το ρόλο του να μεταφέρεται ως βάρος, στις επιχειρήσεις. Να πω τέλος, ότι η διάταξη αυτή εισήχθη στη Βουλή χωρίς διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους ενώ η υπουργός κυρία Αχτσιόγλου αρνείται να συναντήσει τον Πρόεδρο του ΣΕΒ για το σημαντικό αυτό θέμα.

Κυρίες και κύριοι,

Η κρίση, συσσώρευσε οικονομικά και κοινωνικά ερείπια.

Ταυτοχρόνως, όμως, υποχρεώνει όλους μας να αναστοχαστούμε για τον τρόπο που λειτουργούσαμε.

Να εγκαταλείψουμε ιδεοληψίες, βεβαιότητες και ευκολίες. Να προσανατολιστούμε σε πιο υγιείς και στέρεες επιλογές. Κυρίως, όμως, χρειάζεται να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία για να υπερβούμε χρόνιες παθογένειες. Αυτό μας αφορά όλους, το πολιτικό σύστημα, τους κρατικούς μηχανισμούς, τα συνδικάτα, την επιχειρηματική κοινότητα. Πάντα λέω, ότι έχουμε μίαν ευλογημένη χώρα. Υπάρχουν δεκάδες ώριμα επενδυτικά σχέδια, από Έλληνες και ξένους.

Είναι επιχειρήσεις που έχουν δηλώσει την ετοιμότητα τους να επενδύσουν. Σε μας, κυρίως, εναπόκειται πλέον, να δημιουργήσουμε έναν καθαρό οικονομικό ορίζοντα, σταθερούς κανόνες, να καταργήσουμε τα γραφειοκρατικά εμπόδια και να καταστήσουμε τη χώρα ελκυστική για τους επενδυτές Σε τελική ανάλυση, η ευθύνη για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας είναι κυρίως δική μας.