Ομιλία του Εκτελεστικού Αντιπροέδρου του ΣΕΒ κ. Κωνσταντίνου Μπίτσιου, σε ημερίδα για τη βιομηχανία με θέμα: “Οι πρωτοβουλίες και οι προτάσεις του ΣΕΒ για την ελληνική βιομηχανία”, 25/5/2017

Κυρίες και κύριοι,

Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση να είμαι ομιλητής σήμερα.

Όταν το 2015,  θεσμοθετήθηκε το Φόρουμ Βιομηχανίας, ο ΣΕΒ χαιρέτισε την πρωτοβουλία της κυβέρνησης συμμετέχοντας, ενεργά, με θέσεις και προτάσεις. Είναι πράγματι κρίσιμο για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας η στενή  συνεργασία ανάμεσα στην Πολιτεία και την επιχειρηματικότητα.

Σημασία, όμως, έχει και η ουσία, να αξιολογούμε την πρόοδο που έχει επιτευχθεί. Να έχουμε δηλαδή, μετρήσιμα αποτελέσματα.

Το Φόρουμ, ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, κινητοποίησε δυνάμεις από το σύνολο της επιχειρηματικής κοινότητας και τους φορείς. Από κοινού με όλους τους βιομηχανικούς συνδέσμους της χώρας και άλλους φορείς, καταθέσαμε προτάσεις για όλα τα θέματα που απασχολούν τη βιομηχανία.

Τα κείμενα του Φόρουμ κατατέθηκαν στο ΚΥΣΟΙΠ πριν από ένα και πλέον χρόνο, τον Απρίλιο του 2016. Έκτοτε, όμως, οι προτάσεις αυτές παραμένουν, σε μεγάλο βαθμό, αναξιοποίητες. Οι προτάσεις αφορούσαν στους δυναμικούς κλάδους, το επιχειρηματικό περιβάλλον, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, την εξοικονόμηση ενέργειας, την καινοτομία και τα χρηματοδοτικά εργαλεία. Κοινή συνισταμένη όλων αυτών των προτάσεων, είναι η ανάληψη επενδύσεων στη βιομηχανία για τη δημιουργία πολλών και καλοπληρωμένων θέσεων εργασίας, που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος. Ταυτόχρονα, με τη σύσταση του Φόρουμ, ικανοποιήθηκε και ένα αίτημα του ΣΕΒ.

Η βιομηχανία απέκτησε  υφυπουργό. Ήταν ένα πάγιο αίτημα του ΣΕΒ και μια θετική εξέλιξη. Στον ανασχηματισμό, που ακολούθησε, όμως χάσαμε το υφυπουργείο! Δεν ήταν το καλύτερο μήνυμα για τη βιομηχανία. Το αίτημα συνεπώς, ανανεώνεται και ευελπιστούμε ότι θα ικανοποιηθεί.

Κυρίες και κύριοι,

Μια ακόμα αξιολόγηση φαίνεται ότι κλείνει. Με μεγάλες θυσίες για τον ελληνικό λαό. Θα ήθελα εδώ να τονίσω, ότι οι συμφωνίες, πρέπει να υλοποιούνται και από τις δυο πλευρές. Εάν λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση έχει υλοποιήσει τις δικές της υποχρεώσεις αντίστοιχα, πρέπει να ανταποκριθούν και οι εταίροι μας για να προχωρήσουμε χωρίς ασάφειες.

Όσο, όμως, σημαντική και αν είναι η δημοσιονομική σταθερότητα, αυτό που απαιτείται πρωτίστως, είναι να δρομολογηθεί μια ενισχυμένη αναπτυξιακή δυναμική. Για να σπάσει ο φαύλος κύκλος μέτρα-ελλείμματα-μέτρα, πρέπει να μεγαλώσει η πίτα. Το στοίχημα συνεπώς, είναι να αξιοποιήσουμε τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας. Να βάλουμε τη χώρα σε αναπτυξιακή τροχιά.

 

Τον ρόλο της ατμομηχανής που θα ξεκολλήσει την πραγματική οικονομία, καλείται να τον παίξει η βιομηχανία.

Θα ήθελα να διαλύσω και ένα μύθο που ακούμε συχνά. Και δυστυχώς τον ακούμε και από την πολιτική τάξη. Ότι η Ελλάδα δεν παράγει. Η βιομηχανία, έχει πολλούς κλάδους με μεγάλη παράδοση και πολλούς και έμπειρους εργαζόμενους. Η βιομηχανία, δημιουργεί το 15,6% της Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας δηλαδή €20 δισεκατομμύρια ευρώ.  Η βιομηχανία,  παράγει μειώνοντας τις εισαγωγές και αυξάνοντας τις εξαγωγές. Προϊόντα με παράδοση και προοπτική που εξάγονται παγκοσμίως. Επισημαίνω, ότι το 90% των εξαγωγών αγαθών είναι βιομηχανικά προϊόντα των οποίων η συνολική αξία ξεπερνάει τα €24 δισεκατομμύρια ευρώ. Η βιομηχανία, έχει υψηλότερη  παραγωγικότητα κατά 22% από το σύνολο της υπόλοιπης οικονομίας. Η βιομηχανία, είναι αυτή που απορροφά τους εργαζόμενους που έχουν υψηλές δεξιότητες και εξειδικεύσεις. Με καλά αμειβόμενες και σταθερές θέσεις εργασίας. Μιλάμε, για ένα εκατομμύριο εργαζόμενους. Τριακόσιες ογδόντα έξι χιλιάδες άμεσα και εξακόσιες είκοσι επτά χιλιάδες έμμεσα.

Για την Ελλάδα, το στοίχημα είναι πιο δύσκολο. Αλλά καίριο. Πως μπορεί να επιτευχθεί ο στόχος αυτός; 

Ποιοι είναι οι στόχοι της βιομηχανικής πολιτικής;

Η πρόταση του ΣΕΒ έχει 6 πυλώνες:

Πρώτον τη Διακυβέρνηση Βιομηχανικής Πολιτικής.

Δηλαδή, τη συνεργασία κράτους – επιχειρήσεων με συγκεκριμένη ημερήσια διάταξη και στόχους. Μέσα από αυτή τη συνεργασία, εντοπίζονται οι οικονομικές δραστηριότητες με ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και εξαγωγικές επιδόσεις, εκπονούνται σχέδια ανάπτυξης τομέων και προωθούνται η καινοτομία και οι δεξιότητες.

 

Δεύτερον, αποτελεσματικά εργαλεία χρηματοδοτικής στήριξης. Στον αναπτυξιακό νόμο, πράγματι έγιναν βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως, και το έχω αναφέρει πολλές φορές,  ούτε το ΕΣΠΑ, ούτε ο αναπτυξιακός νόμος αρκούν για να φέρουν την επενδυτική υπέρβαση των €100 δισεκατομμυρίων που απαιτούνται. Χρειαζόμαστε νέα εργαλεία ανακυκλούμενης χρηματοδότησης. Ως προς τα επενδυτικά κίνητρα, ο ΣΕΒ έχει καταθέσει πρόταση για υπεραποσβέσεις έως και 200% για παραγωγικές επενδύσεις. 

Ανάλογα κίνητρα προτείνουμε και για την καινοτομία. Η χαμηλή τεχνολογική εξειδίκευση των ελληνικών εξαγωγών, με εξαίρεση τις παραδοσιακές βαριές βιομηχανίες, θέτει περιορισμούς στις ανταγωνιστικές δυνατότητές μας διεθνώς. 

Αυτό, μπορεί να βελτιωθεί τόσο με την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ επιχειρήσεων και ερευνητικών φορέων, αλλά και με ισχυρά κίνητρα ενθάρρυνσης επενδύσεων στην καινοτομία. Για παράδειγμα, μέτρα που θα διευκολύνουν την  εγκατάσταση στην Ελλάδα κέντρων καινοτομίας και έρευνας πολυεθνικών, θα περιορίσει τη φυγή νέων επιστημόνων προς το εξωτερικό.

 

Τρίτον, εξορθολογισμός του κόστους παραγωγής στη βιομηχανία με στόχο την προσαρμογή των επιχειρήσεων στις οικονομικές και τεχνολογικές αλλαγές. Δύο είναι οι βασικές πηγές στρεβλώσεων.

Το υψηλό κόστος ενέργειας, όπου απαιτείται εξορθολογισμός των τιμολογίων, και το υψηλό μη μισθολογικό κόστος, που απειλεί την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων.

Τέταρτον, σταθερό και απλό ρυθμιστικό περιβάλλον για την ανάπτυξη της βιομηχανίας με στόχο τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Για τη μείωση της γραφειοκρατίας, πολυνομίας και αντιφατικών διατάξεων, προτείναμε την ενεργοποίηση «Επιτροπής Απλούστευσης Διαδικασιών» και τη θέσπιση «Νόμου-πλαίσιο για την Απλοποίηση της Νομοθεσίας». Για την προώθηση της ανταγωνιστικότητας, προτείναμε τη θέσπιση Εθνικής Πολιτικής Ποιότητας. Για την αδειοδότηση προτείναμε την άμεση ενεργοποίηση του νόμου πλαίσιο ιδιαίτερα ως προς τις βιομηχανικές δραστηριότητες και τη λειτουργία των επιχειρηματικών πάρκων.

 

Πέμπτον, πολιτικές για την υποστήριξη της Βιομηχανίας. Ο στόχος εδώ, είναι η ανάπτυξη σύγχρονων  υποδομών εξυπηρέτησης, χωροθέτησης και εξωστρέφειας. Πρώτα από όλα, χρειάζεται ένας οδικός χάρτης για τα μεγάλα έργα. Δηλαδή, τις προτεραιότητες που θα θέσουμε για την ανάπτυξη της βιομηχανίας. Οδικοί άξονες, επέκταση φυσικού αερίου, μεγάλα λιμάνια, σιδηροδρομικό δίκτυο, διατροπικές μεταφορές, υποδομές logistics, ευρυζωνικά δίκτυα νέας γενιάς στις περιφέρειες της χώρας.

Τέλος, ανάπτυξη δεξιοτήτων για την κάλυψη των αναγκών των επιχειρήσεων, με μετατόπιση του βάρους από την προσφορά προγραμμάτων χωρίς προοπτική εξεύρεσης εργασίας, στη στήριξη πρωτοβουλιών επιχειρήσεων που παρέχουν αξιόπιστες επαγγελματικές προοπτικές και δυνατότητες απασχόλησης, ιδίως των νέων.

Κυρίες και κύριοι,

Η Ελλάδα διαθέτει βιομηχανία ικανή να δημιουργήσει συνέργιες και παραγωγικά δίκτυα μεταξύ μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων που θα ισχυροποιήσουν την οικονομία και την παραγωγική βάση της. Αυτό που αναζητούμε, είναι  τα χαρακτηριστικά ενός επιτυχημένου εξωστρεφούς παραγωγικού προτύπου και τις συγκεκριμένες παρεμβάσεις πολιτικής που θα επιτρέψουν τον μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας προς αυτή την κατεύθυνση. Ο ιδιωτικός τομέας και ειδικά η ελληνική βιομηχανία μπορούν και πρέπει να οδηγήσουν τη χώρα σε μια βιώσιμη αναπτυξιακή τροχιά. Θέλω να είμαι σαφής. Πέρσι ξεκινήσαμε δυνατά.

Σας ευχαριστώ.