Ομιλία του Προέδρου του ΣΕΒ κ. Θεόδωρου Φέσσα στο 2o Delphi Economic Forum, 3/3/2017

Το οικονομικό και επιχειρηματικό περιβάλλον στο οποίο καλούνται να λειτουργήσουν οι ελληνικές επιχειρήσεις τα επόμενα χρόνια προσδιορίζεται από την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική σήμερα. Κατά πόσον δηλαδή η οικονομική πολιτική θα διαμορφώσει ένα πειθαρχημένο δημοσιονομικό περιβάλλον ώστε η ομαλή εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους να μην δημιουργεί αναταράξεις και κοινωνικο-οικονομική αστάθεια. Πέραν τούτου, το ζητούμενο είναι και η δημιουργία ενός φιλικού προς την επιχειρηματικότητα περιβάλλοντος, με ιδιωτικοποιήσεις και με διαρθρωτικές αλλαγές, που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Όλα αυτά κάποτε θα γίνουν, αλλά πιθανότατα με τον συνήθη ελληνικό τρόπο, δηλαδή με καθυστερήσεις, με δυστοκία, με κωλυσιεργίες, με πισωγυρίσματα. Κανένας δεν έχει προσδοκίες σε αυτή την χώρα ότι η δημόσια διοίκηση και το πολιτικό σύστημα, θα φτιάξουν πρώτα το επιχειρηματικό και θεσμικό περιβάλλον και μετά θα ανακοινώσουν στους διεθνείς επενδυτές ότι η Ελλάδα είναι business ready, ελάτε να επενδύσετε!

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, μία πιο επιτυχημένη στρατηγική, θα ήταν να ξεκινήσουμε την προετοιμασία 5-10 μεγάλων επενδυτικών έργων που να έχουν τη δυνατότητα μετασχηματισμού της ελληνικής οικονομίας. Κυβέρνηση, επιχειρηματική κοινότητα και επενδυτικές τράπεζες ας προκρίνουν έργα με εμπορική αξία (να υπάρχει δηλαδή προσδοκώμενη κερδοφορία) και ας αναζητήσουμε χρηματοδότηση και επενδυτές στην παγκόσμια αγορά. Οι λεπτομέρειες χρηματοδότησης δεν έχουν και τόση μεγάλη σημασία.

Μεγαλύτερη σημασία έχει η προετοιμασία ενός καταλόγου έργων ώστε να είναι ελκυστικά στους επενδυτές. Βεβαίως, κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πολλές ομάδες της ελληνικής κοινωνίας αντιδρούν όταν απειλούνται τα προνόμιά που απολαμβάνουν, ή αλλιώς ειπωμένο, ο τρόπος ζωής τους, αδιαφορώντας για όλους και για όλα. Μία κυβέρνηση που θα θέλει να βγάλει την χώρα από την κρίση και να δώσει πραγματικές δουλειές στους ανέργους και ελπίδα στους νέους ανθρώπους, πέραν από την εφαρμογή της σωστής οικονομικής πολιτικής, πρέπει να επενδύσει στο έργο του μετασχηματισμού της οικονομίας.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο η συμβολή του ιδιωτικού τομέα, και στο επίπεδο χρηματοδότησης και στο επίπεδο εκμετάλλευσης του έργου είναι καθοριστική, αν μη τι άλλο επειδή το Δημόσιο, όχι μόνο δεν έχει χρήματα αλλά ούτε και θα μπορεί να δανεισθεί για πολλά χρόνια, παρά μόνο για να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος. Οι δυνατότητες της χώρας για ανάπτυξη είναι απεριόριστες:

• Λιμάνια, μαρίνες, αεροδρόμια, υδατοδρόμια
• Διασύνδεση δικτύων ηλεκτρισμού Ελλάδας – Ιταλίας και ηπειρωτικής Ελλάδας- Κρήτης
• Δίκτυο οπτικών ινών ανοικτής πρόσβασης μέχρι το σπίτι (FTH)
• Πάρκα εφοδιαστικής αλυσίδας (Θριάσιο στην Αττική και Στρατόπεδο Γκόνου στη Θεσσαλονίκη)
•  Ύδρευση – αποχεύτεση – άρδευση – διαχείριση αποβλήτων – επεξεργασία λυμάτων
• Ψηφιακές υπηρεσίες παντού (εφοδιαστική αλυσίδα, επιχειρηματικές συναλλαγές, δικαιοσύνη, λιμάνια, τελωνεία, πολεοδομία, κτηματολόγιο, δασικοί χάρτες, τράπεζα γης, δασολόγιο, σύστημα διαχείρισης δασών)
• Αξιοποίηση ορυκτού πλούτου (αλλαγή πλαισίου αδειοδότησης και χωροταξικού σχεδιασμού)
• Δημιουργία Τεχνόπολης στην Αττική για την εγκατάσταση εταιρειών υψηλής τεχνολογίας, καθώς και Medi Pharma για την εγκατάσταση ερευνητικών ιδρυμάτων μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών ιατρικής τεχνολογίας και φαρμακευτικών εταιρειών για την ανάπτυξη συνεργείων μεταξύ των Πανεπιστημίων, Νοσοκομείων και εταιρειών ιατρικής τεχνολογίας και φαρμακευτικών εταιρειών (κλινικές δοκιμές, κτλ)
• Αξιοποίηση λιμένων Λαυρίου και Μεγάρων από την ακτοπλοΐα και την κρουαζιέρα και ανάπτυξη του Πειραιά ως ναυτιλιακού/χρηματοοικονομικού κέντρου διαμετακομιστικού εμπορίου, ναυπηγοεπισκευαστικής δραστηριότητας, ναυτιλιακών χρηματοδοτήσεων και ασφαλιστικών εργασιών, υπηρεσιών Νηογνώμονα, κοκ
• Ανάπλαση αστικών οικιστικών και εμπορικών περιοχών σε παρακμή με την χορήγηση φορολογικών κινήτρων, αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου (από Πειραιά μέχρι Σούνιο) για οικιστική και ξενοδοχειακή εκμετάλλευση.
• Ανάπτυξη της παραθεριστικής κατοικίας, τουριστικών υποδομών εναλλακτικού τουρισμού, οικιστικών χωριών για συνταξιούχους
• Δημιουργία πολυχώρων ψυχαγωγίας και εκπαίδευσης, δημιουργία Μουσείων (Δημοκρατίας, Εμπορίου, Ναυτιλίας, Βιοτεχνίας κλπ), με εκθέματα από την Αρχαία Ελλάδα που είναι διάσπαρτα στα αρχαιολογικά μουσεία της χώρας.

Μόνον έτσι θα γίνουν επενδύσεις μεγάλης κλίμακας στη χώρα μας και θα βρουν πραγματική δουλειά εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, που 9 στους 10 ούτε καν επίδομα ανεργίας δεν παίρνουν, και χιλιάδες συνάνθρωποι μας που προσπαθούν σήμερα να ενταχθούν στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για να επιβιώσουν. Και το ίδιο ισχύει και για τις στρατιές των επιστημόνων π.χ. δικηγόρων, πολιτικών μηχανικών, αρχιτεκτόνων, μηχανολόγων και χιλιάδων άλλων αποφοίτων των πολυτεχνείων και πανεπιστημίων της χώρα, που σήμερα επιεικώς υποαπασχολούνται ή απασχολούνται σε παραεπαγγέλματα (π.χ. τακτοποίηση κόκκινων δανείων, βιομηχανία εμπλοκών στο δικαστικό σύστημα, νομιμοποίηση αυθαιρέτων, ενεργειακά πιστοποιητικά, πιστοποιητικά δόμησης, πιστοποιητικά υγείας, φορολογική συμμόρφωση, αναπτυξιακές εταιρείες τοπικής αυτοδιοίκησης, κλτ), και σε χιλιάδες άλλες προσοδοθηρικές και κρατικοδίαιτες δραστηριότητες που προκύπτουν λόγω της πολύπλοκης και δαιδαλώδους νομοθεσίας μας.

Και όλα αυτά γιατί δεν υπάρχουν παραγωγικές οικονομικές δραστηριότητες για να απασχοληθούν επωφελώς οι εξειδικευμένοι εργαζόμενοι. Και, επειδή, έχουμε φτιάξει ένα φορολογικό σύστημα που αποθαρρύνει τις επιχειρήσεις να επενδύσουν και τους επαγγελματίες να δουλέψουν λίγο παραπάνω.

Και υποχρεούνται σε υψηλές ασφαλιστικές εισφορές για την υποχρεωτική συμμετοχή σε ένα συνταξιοδοτικό σύστημα όπου οι παροχές όχι μόνο δεν είναι δεδομένες αλλά ούτε και διαφανείς. Και, βεβαίως, καταλήγουν να φοροδιαφεύγουν ή/και να δραστηριοποιούνται στην «μαύρη» αγορά, για να μην καταντήσουν να δουλεύουν για το κράτος.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όλα αυτά για να γίνουν, απαιτούν ιδιωτικά κεφάλαια. Με κρατική χρηματοδότηση και πρωτοβουλία, δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά. Όσο εμποδίζουμε, λοιπόν,  την ιδιωτική πρωτοβουλία, τόσο πιο μίζερα θα ζούμε. Γι’ αυτό, ας τα σκεφθούμε όλα αλλιώς. Ας πιστέψουμε ότι μπορούν να γίνουν και θαύματα. Ας εμπιστευθούμε την ιδιωτική πρωτοβουλία.  Και ας αφήσουμε όσους μπορούν να επιχειρήσουν, και έχουν λεφτά να επενδύσουν, να το πράξουν επιτέλους.